Jaarlijst 2012.

1.      Julie Murphy -  A Quiet House

2.      Susan McKeown - Belong

3.      Rayna Gellert - Old Light

4.      Fay Hield & The Hurricane Party - Orfeo

5.      Chris Sarjeant - Heirlooms

6.      Kirsty McGee - Contraband

7.      Marry Waterson & Oliver Knight – Hidden

8.      Sarah McQuaid - The Plum Tree and The Rose

9.      Maggie Boyle - Won’t You Come Away

10.  Louise Taylor – Tangerine

11.  Amelia Curran - Spectators

12.  Rachel Sermanni - Under Mountains

13.  Rachel Newton - The Shadowside

14.  Elephant Revival – Its Alive

15.  Bella Hardy - The Black Peak & The White

16.  O’Hooley & Tidow - The Fragile

17.  Garron Frith - Away From The Bright Lights

18.  Patsy Matheson - Stories of Angels and Guitars

19.  Nels Andrews - Scrimshaw

20.  Dave McGraw & Mandy Fer - Seed Of A Pine

 

 

Kirsty McGee, Contraband

Kirsty McGee, Contraband

De uit Noord Engeland afkomstige singer songwriter Kirsty McGee zocht de afgelopen jaren een reizend bestaan. Zij staat inmiddels garant voor vijf albums vol met songs gedrenkt in folk en ook jazz die door haar zelf treffend “hobopop” genoemd wordt. In 2002 sleepte zij met haar debuutalbum Honeysuckle een BBC nominatie in de categorie beste nieuwkomer binnen. McGee heeft met haar fijnzinnige liedjes een trouwe aanhang in het Verenigd Koninkrijk, Europa en Amerika opgebouwd. Vorig jaar was een bijzonder turbulent jaar. Ze kreeg met een reeks van persoonlijke rampen te maken uitmondend in een diepe depressie. McGee was niet langer in staat om te zingen, gitaar te spelen of om liedjes te schrijven. Voor haar herstel reisde zij naar Spanje om zich daar in rustgevende natuur onder te dompelen. Langzamerhand pakte ze haar gitaar weer op waarna zij in een uitbarsting van creativiteit binnen anderhalve week twintig songs schreef. Aangezien haar stem slechts langzamerhand terugkeerde zocht ze de uitdaging in het kleine en fragiele. Juist dit kenmerkt nu haar nieuwe intieme album Contraband. Een verzameling tedere en kwetsbare liedjes waarin subtiele schakeringen om voorrang strijden.

Het is moeilijk om dit uit donkerte voortkomende album adequaat te beschrijven. Duidelijk is dat McGee over de nodige veerkracht beschikt en tegenspoed in muzikale schoonheid weet te transformeren. Het album is in zijn opmerkelijke eerlijkheid niet altijd even gemakkelijk te beluisteren. Daarvoor is de bezongen pijn soms welhaast te onbeschaamd, rauw en intens. Zoals vaker weet de luisteraar zich juist door gedeelde pijn getroost. Op Contraband wordt McGee in de rug gesteund door de zoemende staande bas van Nick Blacka en diverse toetsen van Barkley McKay. Zijzelf levert pure en heldere vocalen aan naast gitaar, fluit en glockenspiel.

Het album opent met Something Going On waaraan Clive Mellor een aanstekelijk jazzy mondharmonica toevoegt. Deze verraderlijk luchtig klinkende song verhaalt van het langzamerhand herstellen van een zojuist verbroken relatie. Zij vervolgt met het pijnlijk verdrietige en mooi gezongen I Burn For You. Verderop bezingt Kirsty met veel inlevingsvermogen de ervaringen van de door Rebecca verlaten man. Dit is één van de hoogtepunten van het album slechts gedragen door een akoestische gitaar. McGee maakt ons deelgenoot van de met veel oog voor details beschreven gevoelens van vertwijfeling, wanhoop, bitterheid en overgave. Op New Bird laat zij zich bijstaan door de vocalen van Carrie Elkin waarna alle kommer en kwel resoluut doorbroken wordt met vrolijk klinkende en swingende jazz-blues Setting Of The Sun.

De van o.a. Karine Polwart bekende Inge Thomson verluchtigt met een klein streepje accordeon het intieme God And The Sparrowherder om even later op de als een traditional klinkende ballade Aberdeen op de voorgrond te treden. Op titelnummer Contraband bezingt McGee overtuigend het zich tegen wil en dank aan de ander vastklampen. Nadat de relatie is gestrand voelen we ons niet zelden regelrecht door de ander bestolen. De al eerder genoemde Carrie Elkin maar ook Danny Schmidt vormen het zacht wiegende koortje. Het album sluit af met magische middernachtelijke jazz. Een eenzame trompet blaast leven in All Things Must Change. Zo graag zou zij zich wensen dat alles bij het oude gebleven was. Blijkbaar kon het niet anders en moest haar hele leven op de schop.

Kirsty McGee laat zich op Contraband horen als een getormenteerd artiest. Deze romanticus hoort een waar kunstenaar die op integere en elegante wijze haar wonden geneest. Daarna rest niets dan bitterzoete berusting.


Hans Jansen

Website http://www.kirstymcgee.com/
Releasedatum, 26 november 2012, Hobopop