Jaarlijst 2013

Wikken, wegen en herschikken. Een muziekjaar samengebald. 2013 was een uitstekend muziekjaar. Met vier debuutalbums in top een jaar om in te lijsten!

 

1.      Chris Wood, None The Wiser
Zoals het een moderne troubadour betaamd verstaat Chris Wood de tekens van zijn tijd.

2.      Elephant Revival, These Changing Skies
Elephant Revival laat zich met dit kleine meesterwerk kennen als één van de meest belangwekkende Noord Amerikaanse bands.

 

3.      Colleen Raney, Here This Is Home
Met Here This Is Home vindt Colleen Raney zichzelf opnieuw uit. Met diepe liefde voor de traditie blaast zij oude muziek nieuw leven in.

 

4. Niamh Dunne, Portraits

Verhalenvertelster uit de Ierse traditie, een album vol met prachtige songs laat een zeldzaam fragiele maar tegelijkertijd krachtige schoonheid horen.

 

5.      Jennifer Byrne, Suitcase
Een diep doorleeft en gerijpt album. Tijdloze pracht op muziek gezet.

 

6.      June Tabor, Iain Bellamy & Huw Warren, Quercus
De unieke stem van Tabor klinkt zonder enige opsmuk ongeëvenaard.

7.      Salt House, Lay Your Dark Low
Met Lay Your Dark Low brengt het Schotse kwartet Salt House op indrukwekkende wijze een verfijnd en volwassen debuut.

 

8.      Fabian Holland, Fabian Holland
Fabian Holland grijpt de luisteraar met dit uitstekende debuut meteen bij de kladden om daarna niet meer los te laten.

 

9.      Linda Thompson, Won’t Be Long Now
Een wonderwel samenhangend album dat zich zonder moeite met beide voorgangers meet.

10.  Hem, Departure and Farewell
Met meer muzikale zeggingskracht dan ooit tevoren slaat Hem voorzichtig nieuwe wegen in.

 

11. Carthy, Hardy, Farrell & Young, Laylam

       12. Arlet, Clearing

       13. Roy Harper, Man & Myth

14.  Josienne Clark & Ben Walker, Fortune and Fire

15.  Joy Kills Sorrow, Wide Awake

16.  The Full English, The Full English

17.  Martin Simpson, Vagrant Stanzas

18.  Raina Rose, Caldera

19.  The Ashtray Hearts, The Strangest Light

20.  Mavis Staples, One True Vine

21.  Rob Lutes, The Bravest Birds

22.  Gregory Alan Isakov, The Weatherman

23.  Simone Dinnerstein & Tift Merritt, Night

24.  Emily Barker & The Red Clay Halo, Dear River

25.  Bella Hardy, Battleplan

26.  The Greencards, Sweetheart Of The Sun

27.  Annemarieke Coenders & Wim Sebo, Making Heaps Digging Holes

28.  Sarah Jarosz, Build Me Up From Bones

29.  Jackie Oates, Lullabies

30.  Various Artists, The Liberty To Choose

Mooist verpakte album: Lal Waterson, Teach Me To Be A Summer's Morning.

Heruitgave van het jaar: Bert Jansch, Acoustic Routes 1 & 2
 

Arlet, Clearing

Soms is het goed om op zoek te gaan naar iets anders. Jezelf verrassen met muziek die zich net buiten de bekende paden begeeft. Natuurlijk heb ook ik de nodige instrumentale albums staan. Niet zelden betreft het albums die tot de klassieke muziek gerekend mogen worden. Onlangs werd ik verrast door de Engelse formatie Arlet die met hun debuutalbum Clearing meteen mijn aandacht opeisten. Met een mengeling van strijkers, hout en koper wist men zich een weg naar mijn gehoor te banen. De muziek kent elementen uit de jazz en de klassieke kamermuziek waarbij de folk telkens leidend is. Op subtiele wijze verkent men hier fraai gestructureerd diverse stijlen.

De kern van Arlet bestaat uit Aidan Shepherd  (accordeon), Owen Hewson (clarinet), Thom Harmsworth (euphonium), Rosie Holden (viool), Ben Insall (gitaar), James Gow (contrabas) en Andy Renshaw (percussie). Men laat zich gedurende het album vergezellen door Nick Walters (trompet) en Raven Bush (mandoline). De formatie kent in de persoon van Aidan Sheperd zijn bandleider. Hij is tevens verantwoordelijk voor het leeuwendeel van de composities. Toekomstig zal de band stappen ondernemen om als collectief materiaal te schrijven.

Ondanks alle muzikale invalshoeken klinkt de band als een organisch en hecht samenspelend geheel. Binnen de muziek zijn tevens invloeden uit de zogenaamde minimalistische muziek te bespeuren zodat een vergelijking met het Penguin Cafe Orchestra snel gemaakt is. Bij het tot stand komen van de diverse stukken liet Sheperd zich door alledaagse zaken inspireren. Zo leidde het afscheid van een vriend die op vakantie gaat, het bezoek aan een benzinestation of de ochtend na een optreden tot verschillende stukken. Ook een imaginaire filmsoundtrack en de Engelse zomer worden tot klankbeelden omgevormd.

Het album opent met Aidan’s waarbinnen Sheperd zich voorstelt hoe het zou zijn om als zijn naamgenoot Aidan O’Rourke (o.a. Lau) muziek te schrijven. Stemmige en repeterende blazers nemen het initiatief waarna accordeon en de rest van de band invallen binnen dit uitermate creatieve stuk. Diezelfde creativiteit is in al zijn uitbundigheid te beluisteren in opvolger Ciao Ragazzi waar, door het veelvuldige gebruik van clarinet, zelfs een streepje klezmer waarneembaar is. Het intense en voornamelijk door accordeon bepaalde The Woodburner neigt met zijn beeldschone melodie tot verstilling.

 

De zomer wordt schitterend binnen twee stukken verbeeld. Het ruim twee minuten durende Summertime Intro tovert insecten uit het warme gras naar voren. In al zijn elegantie blaast men vervolgens met Summertime de Engelse zomer leven in.

De verleiding is groot om ook de rest van het album minutieus te beschrijven. Laat ik deze review even abrupt eindigen als het album zelf en die indrukken aan de luisteraar zelf overlaten. Wanneer ik erin geslaagd ben om de lezer op het pad van Arlet te brengen dan ben ik een tevreden mens.

Rest mij nog te zeggen dat het album een bijzonder fraaie verpakking kent. Het album Clearing is met zijn al creativiteit een waar feest voor het oog en de oren!


Hans Jansen.

Website, http://www.arlet.co.uk/

Releasedatum, 9 september 2013 Smugglers Records

Karan Casey, Two More Hours

Het nieuwe jaar werpt zijn schaduwen vooruit. De Ierse zangeres Karan Casey kondigde onlangs haar nieuwe album Two More Hours aan. Voor het eerste schreef Casey ditmaal zelf al het materiaal. Het album kent gastoptredens van o.a. Abigail Washburn en Aoife O'Donovan en werd geproduceerd door Niall Vallely. Het album wordt zowel als hedendaags als persoonlijk getint omschreven. Two More Hours zal op 15 januari a.s. worden uitgebracht.

Karan Casey is vooral bekend geworden als voorvrouw van de Ierse folk band Solas. Daarnaast bouwde Casey een solocarrière op. Met voormalig Solas maatje John Doyle maakte zij samen het duo-album Exiles Return.

Het album Two More Hours is in zijn geheel via haar website http://www.karancasey.com/ te beluisteren en voor te bestellen.

 

 

Hans Jansen.