"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

donderdag 29 mei 2014

Bridie Jackson and the Arbour, New Skin

Een jaar na het verschijnen van Bitter Lullabies van de uit Newcastle afkomstige Bridie Jackson and the Arbour stuitte ik op dat debuutalbum. Het bleek een album gevuld met bitterzoete liedjes waarin folk, flamenco, gospel maar ook messcherpe samenzang te horen is. Verdere bekendheid verwierf men met een concert op het befaamde Glastonbury festival. Voor het zojuist verschenen tweede album New Skin zocht men producer Mick Ross aan. Zonder gastoptredens zetten kernleden Bridie Jackson (stem, gitaar en piano), Carol Bowden (stem en percussie), Rachel Cross (stem en viool) en Jenny Nendick (cello en staande bas) het nieuwe album in de steigers. Zij hanteren allen de Belleplates (handbellen) die ook op Bitter Lullabies een rol van betekenis speelden.


Het album opent met titelsong New Skin en Ellie waarin het gezelschap zich als vanouds tegelijkertijd krachtig als kwetsbaar toont. Tevens voeren dramatisch Oost Europees aandoende harmonieën onverzettelijk de boventoon. Een vroeg hoogtepunt wordt bereikt met de koele en tegelijkertijd warme samenzang van Prolong waardoor heen de klankkleur van The Roches lijkt te schijnen. Vervolgens legt men de lat nog iets hoger met Peace waarop Nendick de snaren van haar cello zowel plukt als aanstrijkt en de stem van Arbour de luisteraar naar grote hoogtes meevoert. Het op het debuutalbum vastgelegde We Talked Again kreeg aanvankelijk een even sfeervolle als dromerige uitvoering. Hier is hetzelfde stuk van meer dynamiek en ritme voorzien.

Met traditional The Sandgate Danling Song legt men met bescheiden instrumentatie nogmaals de nadruk op de onwaarschijnlijk fraaie samenzang. Vorig jaar brachten Bridie Jackson and the Arbour de single Scarecrow uit waarmee men de nodige aandacht op de Britse publieke radiostations kreeg. Dit jazzy klinkende stuk combineert de kristalheldere stem van Jackson met cello en piano waarin de bezongen bruidsjurk jammerlijk in een vogelverschrikker veranderd. Het album sluit af met Crying Beast en One Winter Evening waarin weemoedige strijkers zich nogmaals vermengen met weelderige harmonieën.


Binnen het zo kenmerkende geheel eigen geluid van Bridie Jackson and the Arbour zorgen zowel strijkers als vocale harmonieën voor de nodige reuring. Met New Skin brengt men een knap samenhangend album dat even vertrouwd als ambitieus klinkt.


Hans Jansen

Webpage http://www.bridieandthearbour.com/
Releasedatum 5 mei 2014 Self Released


3 opmerkingen:

  1. Net gister gekocht. Gelukkig via bandcamp waardoor je gelijk de mp3's hebt. Wederom een fraai album.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Hans,

    Ondanks dat we even geen contact hadden, luisteren we kennelijk toch naar dezelfde muziek! Mooi album! Grappig, die associatie met The Roches had ik ook!

    Groet,

    Theo

    BeantwoordenVerwijderen