Lauren Shera, Once I Was A Bird.

Lauren Shera, Once I Was A Bird.

Lauren Shera wekte reeds in 2006 mijn belangstelling met haar debuutalbum In My Bones. Een album vol slepende en gedreven folk die ik ondanks de overduidelijke kwaliteit links liet liggen. Nu haar tweede album Once I Was A Bird uitkomt zal ik niet nogmaals diezelfde fout maken. Het fraaie kartonnen cd doosje vermeldt 2009 als productiejaar. Om onduidelijke redenen bleef het album echter langere tijd op de plank liggen. Nog deze week wordt Once I Was A Bird gepresenteerd in Santa Cruz en mag derhalve als een album uit 2011 beschouwd worden.

Lauren Shera is geïnspireerd door  traditionele Appalachian en Ierse folk evenals door zogenaamde old-time muziek. Haar teksten beschouw ik als meeslepende poëzie, veelal voorzien van een diep emotionele lading en steevast donker getint. Was haar debuutalbum voorzien van relatief eenvoudige arrangementen, op Once I Was A Bird geven rijke akoestische arrangementen de toon aan. Op zijn beste momenten is er sprake van een licht dreigende onderstroom die de luisteraar naar binnen sleurt. Magnetische duisternis vormgegeven door mandoline, ukelele, (alt)viool, cello, banjo, pomp- en pijporgel, trompet, harmonium en contrabas. Hartzeer verpakt in somtijds spookachtige melodieën. Shera beschikt over een stem met een krachtig vibrato die haar werk nog meer betekenis en urgentie geeft. Zowel Abigail Washburn als Kristin Hersh verlenen hier hun diensten, rustieke blue-grass vergezeld door melancholieke indie-folk.

Opener Endless Sea zet de toon met zijn dwingende en eindeloze onderstroom waarin de nog jonge Shera verzucht dat ze zich soms al zou oud voelt en nog zoveel heeft te leren. Sommigen worden als oude ziel geboren. Opvolger The Panic Bell laat iets meer lucht en licht horen alsof de zon plots doorbreekt in een verder donkere hemel. Zomerse vrolijkheid klinkt door in Twine onderstreept door een heerlijke banjo. De perfect uitgewerkte samenzang doet mijn gedachten onwillekeurig naar de McGarrigle Sisters gaan. Titelsong Once I Was A Bird klinkt als een oude plechtstatige folk ballade “Once I was a bird, You were the sky on every side, And I, I tried not to look down, So scared of the ground was I”

In Storyteller lijkt de textuur van het werk van Leonard Cohen door te schijnen, melodie en koortjes versterken deze indruk. Welhaast voorwereldlijke folk wordt de luisteraar deelachtig in Stealth. Gelaagde vocalen versterken het kooreffect in deze aangrijpende smeekbede om verlost te worden van verstikkende banden, verdriet en het gevoel een gevangene van zichzelf te zijn. Het troostrijke In The Darkness heeft genoeg aan onberispelijke zang, gitaar en pijporgel. Op Your Battle wordt nog eenmaal voor de orchestrale aanpak gekozen wordt. Afsluiter Red Paint kiest voor de verstilling van ukelele en viola om de naakte emotie en kwetsbaarheid optimaal tot zijn recht te laten komen.

Once I Was A Bird, delicate soundtrack voor mijn zomer van 2011 die toch liever herfst wilde zijn.


Hans Jansen

Website http://www.laurenshera.com/

Releasedatum juni 2011 Such Small Hands Music