Josienne Clarke, One Light Is Gone.

Josienne Clarke, One Light Is Gone.

Het gebeurt zelden, muziek die bij eerste beluistering de adem stokt. Zit en luister. Josienne Clarke, acoustic folk artist aldus haar visitekaartje. Clarke is afkomstig uit Sussex, zij leert gitaar spelen van haar vader. Haar stem is klassiek geschoold, krachtig, hoog en zuiver. Het moet geweldig zijn: zo jong en over zoveel talent te beschikken. Josienne maakt momenteel furore in de huidige Londense folk scene. Zij grijpt terug naar het Britse folkgeluid van eind jaren zestig, begin jaren zeventig van illustere voorgangsters als Shelagh McDonald, Anne Briggs en Sandy Denny. Josienne weet dit geluid zeer overtuigend naar onze tijd te vertalen. Clarke wordt hierbij ondersteund door gitarist Ben Walker spelend in de traditie van o.a. Bert Jansch en Martin Simpson en tevens verantwoordelijk voor de bijzonder fraaie arrangementen. Het album heeft een kristalheldere productie waarbij stem en gitaar centraal in het geluidsbeeld geplaatst zijn. Cello, viool en staande bas spelen een vooraanstaande rol naast incidentele drums en piano.

Clarke opent haar album met The Birds, een ballade vol verlangen en badend in een schitterend strijkersarrangement. Wat een manier om je album te openen. Verdere verstilling volgt meteen in Midnight Moon. Walker’s akoestische gitaar schittert hier maar ook elders werkelijk van begin tot eind. Hij roept met zijn spel werelden op zonder zijn fabuleuze talent overdadig te etaleren. De titelsong One Light Is Gone is strikt voor stem en akoestische gitaar gereserveerd. Het resultaat lijkt bestemd om de tand van de tijd te doorstaan.

De melancholische schoonheid van het hemelse Out To Sea zou thematisch niet misstaan op June Tabor’s meest recente album Ashore. De donkere themathiek van het gehele album doet mijn gedachten tevens uitgaan naar Annemarieke Coenders’ debuutalbum Go. Al dit hartzeer en doorwaakte nachten worden regelmatig onderbroken door bedrieglijk opgewekt aandoende songs als All My Truth, On The Ropes en Die Trying.

Het album nadert zijn einde met het berustende en verdrietige An End, laat een subtiele elektrische gitaar horen in Done en laat de luisteraar vervolgens verweesd achter met het intens bitterzoete A Troubled Win. Nog eenmaal in glorieuze pracht badend en vervolgens stilte, weldadig pijnlijke stilte.

Hans Jansen.

Website http://www.josienneclarke.co.uk/
Releasedatum, 1 november 2010, Hatfish Music Ltd.