Deze Ierse Amerikaan maakte in het grijze verleden deel uit van post-punk band Magazine en legde jaren later de fundamenten voor de grensoverschrijdende folkband Solas. Recentelijk zwaaide hij de scepter in de band van Joan Baez en sleepte een Grammy Award binnen met zijn project Doubleplay. Een samenwerking met violiste Liz Carroll. Vorig jaar verscheen het album Exiles In Return en samen met Caren Kasey geconcipieerd. Verder is hij actief als producer en ook terug te vinden op illustere albums van bijvoorbeeld Heidi Talbot, Kate Rusby en Linda Thompson. Dit jaar maakt hij met Shadow and Light zijn derde soloalbum. Zijn naam is John Doyle. Doyle laat zich op zijn nieuwste album bijstaan door o.a. Tim O’Brien op mandoline, Alison Brown op banjo en Kenny Malone op allerhande percussie. Stuart Duncon speelt de fiddle, Todd Phillips op voorbeeldige basgitaar en accordeon, John Williams op fiddle en accordeon.
Opener Clear The Way is een rijk geïnstrumenteerd up-tempo stuk en behandelt de wederwaardigheden van The Irish Brigade in de Amerikaanse burgeroorlog waarbij Doyle dichtbij vergelijkbaar werk van Richard Shindell uitkomt. Thematisch sluit Doyle met Farewell To All That even verderop weer aan bij het oorlogsthema. Hier vertelt John van de Ierse soldaten in de eerste wereldoorlog en gepaaid door de perfide Engelse regering met de belofte van meer toekomstig zelfbeschikkingrecht. Bij terugkomst uit de grote oorlog werd men echter niet zeldzaam door de eigen bevolking als verrader van de goede zaak weggezet.
Dat Doyle een bovengemiddeld begenadigd
gitarist is werd mij bij de eerste beluistering van dit album meteen duidelijk.
Nergens etaleert hij zijn kunnen maar speelt steeds in dienst van het
uiteindelijke resultaat zodat ik het gevoel overhoud dat hij tot nog meer in
staat mag worden geacht. Shadow and Light kent twee langere
instrumentale stukken Killoran’s
Church/Swedishish en Tribute to Donal
Ward/The Carrachman getiteld. Doyle
laat zijn gitaar en bouzouki beide malen in het eerste gedeelte ingetogen
klinken waarna het tweede deel van de instrumentale stukken door de gehele
begeleidingsband ingekleurd worden.
Dat Doyle ook vrijwel in zijn eentje
buitengemeen boeit is te horen in The
Arabic waarin hij bezingt hoe zijn over-overgrootvader Martin in 1916 de
oversteek naar de Verenigde Staten waagt om zich aldaar bij zijn broer te
voegen. Martin stapt aan boord van S.S. Arabic waarna de Duitsers het schip
ontdekken en torpederen waarbij 44 mensen een zeemansgraf vinden. Martin overleeft
wonderwel. Doyle gaat op dezelfde voet voort met het ingetogen Wheel Of Fortune, wat mij betreft één van de hoogtepunten van Shadow and Light. Wat zal de toekomst
de door hartzeer geplaagde goudzoeker brengen in Dawson City? Doyle roept hier
met zijn iets hoger ingezette stem herinneringen op aan Bruce Cockburn in zijn
jonge jaren.
Met traditional Bound for Botany Bay eert
Doyle de dit jaar helaas overleden Mike Waterson. Hier wordt het verhaal van de
naar Australië gedeporteerde gevange vertelt met behulp van enkele gitaren en
een fraai zoemende bas. Voor zijn dochter legt Doyle het tedere en
fijngevoelige Little Sparrow vast.
Het thema alcoholmisbruik komt treffend aan de orde in Bitter Brew. Alles wat rest is een lege fles, dromen van een zacht
bed en “a black and bitter brew”
Verhalenverteller Doyle sluit Shadow and Light af met zijn droomduiding
Selkie. Dit mythische fabeldier duikt
niet zelden op als half zeehond en half mens. Voor het eerst is een zacht
wiegende en bescheiden electrische gitaar te horen waarna John Doyle de
luisteraar in stilte achterlaat.
Hans Jansen
Website http://www.johndoylemusic.com/
Releasedatum, 17 oktober 2011 Compass
Geen opmerkingen:
Een reactie posten