"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

zaterdag 15 oktober 2011

Kirsty Bromley, Sweet Nightingale e.p.


Kirsty Bromley, Sweet Nightingale e.p.
 
“Wat moet het geweldig zijn: zo jong en over zoveel talent te kunnen beschikken” verzuchtte ik vorig jaar bij het debuut van Josienne Clarke. Diezelfde verzuchting slaakte ik onlangs bij mijn eerste kennismaking met het werk van Kirsty Bromley. Kirsty is 22 lentes jong, speelt trompet, danst, onderwijst en zingt ondanks enige beginners nervositeit de sterren van de hemel.

Kirsty woont in de buurt van Sheffield en maakt deel uit van de bloeiende folk-scene aldaar. Om in haar levensonderhoud te voorzien past ze overdag als rondreizende nanny op de kinderen van o.a. Eliza Carthy met wie zij ook samenwerkte. Onlangs deelde zij nog het podium met Martin Simpson.
Het afgelopen najaar legde Kirsty haar debuut e.p. Sweet Nightingale getiteld vast. Zij laat zich hierop bijstaan door Simon Dumpleton op accordeon en piano, Oli Matthews op sopraan saxofoon en melodeon, Phillipe Barens op gitaar en fluit. Vergezeld van Kirsty’s trompet en zang levert dit zowel een organisch als avontuurlijk geluid op.

 Op Sweet Nightingale laat Kirsty drie volledig gearrangeerde covers horen die haar om persoonlijke redenen aanspreken en waarmee ze voldoende binding ervaart om haar hart in te leggen. Deze worden vergezeld van twee traditionals welke zij a-capella uitvoert. Het gaat hier om The Trees They Do Grow High en titelsong Sweet Nightingale beiden vorig jaar ook al vlekkeloos gebracht door Jackie Oates op het album Saturnine. Kirsty trekt beide stukken geheel naar zich toe en weet van begin tot eind ongemeen te boeien.

Sweet Nightingale opent met het kleurrijke Crow On The Cradle (Sydney Carter). Hier toont de band zich in optima forma. Sopraan sax en accordion buitelen gedreven over elkaar. De medley Roll You Sweet Rain/ Down (Kate Fagan/ Phillipe Barnes & Tim Cottorell),  geïntroduceerd door fluit en verder gedragen door piano en accordeon, beschikt over een werkelijk beeldschone melodie. Een dun lijntje gitaar en accordeon onderstreept afsluiter Singing Through The Hardtimes (Utah Phillips) waarbij fraaie samenzang iedereen een hart onder de riem steekt die dit in getroubleerde tijden nodig heeft.

Met Sweet Nightingale van Kirsty Bromley ontspruit een nieuwe loot aan de Britse folk stam. Het moet geweldig zijn: zo jong en zoveel talent.


Hans Jansen

Website, http://www.kirstybromley.com/
Releasedatum, 25 november 2011, Self Release

Geen opmerkingen:

Een reactie posten