Olivia Chaney, The Longest River

Ruim vijf jaar geleden ontdekte ik via My Space de bijzondere stem van Olivia Chaney. Meteen werd ik hongerig naar werk van haar hand. De afgelopen jaren werden mij kleine brokjes van haar werk gevoerd door middel van het Oak Ash Thorn project waarop Chaney samen met artiesten als Fay Hield, The Unthanks en Sam Lee te horen was. Het eveneens uit 2011 stammende album Revenge Of The Folk Singers bevatte werk van haar hand. Hier werkt ze samen met o.a. Alasdair Roberts, Mairi Campbell en Jim Moray. Drie jaar geleden werd mijn geduld met de komst van de titelloze EP gedeeltelijk beloond. Onlangs kwam aan het lange wachten een eind en werd het debuut The Longest River mij eindelijk in de schoot geworpen.
 

Olivia Chaney werd in 1982 in Florence geboren. Ze groeide op in Oxford, Engeland en studeerde muziek (compositie, piano, cello en zang). Vroege invloeden zijn o.a. blues en folk songwriters afkomstig uit de muziekcollectie van haar vader. Artiesten als Bob Dylan, Fairport Convention en Bert Jansch speelden al op jeugdige leeftijd een rol in haar leven. Aanvankelijk richtte Chaney zich tijdens haar studie op het klassieke repertoire, later verdiepte zij zich in de jazz. Tevens leerde zij zichzelf gitaar en harmonium spelen. Wat mij een paar jaar geleden meteen trof was haar prachtige stem. Met haar door en door Engels klinkende stem brengt ze haar werk kalm en soeverein. Ik verwachtte dat het Engelse Topic label haar direct zou inlijven. Oliva Chaney koos echter voor het Amerikaanse Nonesuch. Wat carrière perspectieven betreft wellicht een verstandige keuze.

Samen met producer Leo Adams, (o.a. David Byrne, Brian Eno en de Smoke Fairies), nam Olivia Chaney haar debuutalbum The Longest River op. Het album is een fascinerende mix van traditionals, covers, zelfgeschreven werk en een enkel klassiek stuk. Het album opent met het ooit door Cecil Sharp opgedoken False Bride. Stem, akoestische gitaar en een mooi klein gehouden strijkersarrangement bepalen het geluidsbeeld. Even verderop voert ze het van harmonium vergezelde Waxwing van collega Alasdair Roberts uit. Ook het door de Chileense Violeta Parra geschreven La Jardinera vindt inclusief fraaie Spaanse gitaar een plek op het album. Verder vraagt Olivia Chaney door middel van Henry Purcells There Is No Swain aandacht voor de klassieke muziek. Haar jazz achtergrond schemert volop door met Blessed Instant. Binnen dit door de Noorse vocalist Sidsel Andresen geschreven stuk schittert de stem van Olivia Chaney in al zijn facetten. Deze dame kan alles.

Olivia Chaney laat met haar zelfgeschreven werk zonder enige terughoudendheid de invloed van Joni Mitchell naar de oppervlakte drijven. Net als Mitchell heeft Chaney het hart op de tong. Zonder schroom laat ze de luisteraar via haar teksten delen in haar persoonlijke ervaringen en twijfels. Alles op dit album is erop gericht om de emoties zo direct mogelijk op de luisteraar over te brengen. Zonder uitzondering ontroeren de zelfgeschreven stukken en troosten deze tegelijkertijd. Met het kippenvel verwekkende Holiday verwoordt Chaney het onbedoeld zelf het beste: “She’s a Goddes, she calms you down.”

Olivia Chaney presenteert zich met The Longest River als één van de belangrijkste talenten van de Britse folk. Deze vrouw groeit toekomstig uit tot één van de echt grote artiesten.


Hans Jansen

Website http://www.oliviachaney.net/
Releasedatum 28 april 2015 Nonesuch