Josienne Clarke & Ben Walker, The Seas Are Deep

Josienne Clarke & Ben Walker, The Seas Are Deep

Sinds een paar jaar is mijn interesse in folkmuziek afkomstig van de Britse eilanden in alle  hevigheid toegenomen. Tegelijkertijd is er sprake van een heuse folkrevival aan de overzijde van Het Kanaal. Nu zullen deze zaken niets met elkaar te maken hebben maar ik prijs mijzelf gelukkig met zoveel jong en nieuw talent. Eén van deze jonge talenten is Jossienne Clarke. Deze uit Sussex afkomstige jongedame debuteerde vorig jaar met het album One Light Is Gone. Clarke maakt momenteel furore in de huidig Britse folkscene waar ook jonge talenten als Lucy Ward, Kirsty Bromley en Christine Cooper van zich laten horen.

Josienne’s stem is klassiek geschoold, krachtig, hoog en zuiver. Zij liet zich op haar debuut ondersteunen door gitarist Ben Walker. Hij speelt in de traditie van o.a. Bert Jansch en Martin Simpson en was tevens verantwoordelijk voor de bijzondere arrangementen. Het album greep terug naar het Britse folkgeluid van eind jaren zestig, begin jaren zeventig van illustere voorgangsters als Shelagh McDonald, Anne Briggs en Sandy Denny. Onlangs liet Josienne in een interview vallen door Joan Baez geïnspireerd te zijn. Haar hoge en indringende stem kent inderdaad overeenkomsten met de enigszins plechtstatige voordracht van Baez.

Blijkbaar zagen doorgewinterde folkies vorig jaar toch nog enige ruimte voor verbetering. Hoewel het album terecht alom geprezen werd was er toch ook kritiek: het album kende namelijk geen enkele traditional. In sommige kringen zal dit gelijk staan aan vloeken in de kerk. Om aan deze kritiek tegemoet te komen stelden Josienne Clarke & Ben Walker het aanvankelijk slechts als download beschikbare album The Seas Are Deep samen. Ditmaal prijken beider namen op het fraai naïeve hoesje waarbij men het niet laten kan op te merken: “Dit zijn een paar van onze favoriete folksongs. Baarden zijn optioneel maar het dragen van al dan niet zelfgebreide vestjes wordt op prijs gesteld”.

Ook op The Seas Are Deep staat, naast Clarke’s onderscheidende stem, het gracieuze akoestische gitaarspel van Ben Walker centraal. Incidenteel wordt de cello van Jo Silverston ingezet naast blokfluit en percussie. Met negen fraai getoonzette liederen stellen beiden hier alsnog de kritische achterban tevreden.

Het album opent met Silver Dagger waarmee Clarke meteen terug lijkt te willen grijpen naar de uitvoering van de in 1960 nog zeer jonge Joan Baez. Gedragen cello en subtiele percussie openen Hares On The Mountain waarmee o.a. ook Shirley Collins in het verleden eer in legde. Op het stemmige Lily Of The West duetteert Clarke met zichzelf en wordt de blokfluit geïntroduceerd. Aan dit instrument heb ik wellicht net als velen niet al te beste jeugdherinneringen maar hier klinkt het zeer op zijn plaats. De van oorsprong Schotse avonturier en vooraanstaand figuur binnen een vorige folkrevival Owan Hand schreef My Donal ook wel bekend onder de titel Home Of The Whale. ’s Mans avonturen gedurende de walvisjacht worden hier ingetogen gebracht en vergezeld van een eenzame gitaar.

Het overbekende Black Is The Colour mag natuurlijk niet ontbreken, opvallend is dat men hier juist ritme en dynamiek toevoegd. Voordat Ben Walker zijn instrumentatie van The Seas Are Deep ten gehore brengt wacht het door gitaar en cello gedomineerde John Riley hier in een ruim opgezette versie. Stem en gitaar volstaan vervolgens om zowel Rain And Snow als afsluiter Reynardine voor het voetlicht te brengen. Laatsgenoemde is het meest bekend van het baanbrekende folkrock album Liege And Lief van Fairport Convention maar hier lijkt toch veeleer de versie van Anne Briggs model te hebben gestaan.

Met het kleinschalige The Seas Are Deep brengen Josienne Clarke & Ben Walker een subtiel en goed samengesteld album. Het is minstens zo boeiend als voorganger One Light Is Gone en voor een luttel bedrag via de website te koop.


Hans Jansen.

Website http://www.josienneclarke.co.uk/

Releasedatum 25 april 2012 Self Release.