Julie Murphy, A Quiet House.
Vroeg of laat krijgen alle ouders ermee te maken: de kinderen verlaten het huis en vliegen uit. Er is een passende term voor bedacht: het lege nest syndroom. Acteur Peter Blok grapte onlangs in een interview: “Het is alsof mijn vrouw en ik opnieuw verkering hebben gekregen. We hebben nu thuis ook veel meer ruimte dan toen wij beiden begonnen”. Julie Murphy bezingt het lege nest syndroom op haar nieuwste album A Quiet House. De huiskamer is inmiddels minder druk bevolkt, hier werd dan ook het materiaal voor Murphy’s derde solo album geschreven, opgenomen en onlangs met een live-stream aan het publiek gepresenteerd.
Julie Murphy, al jaren woonachtig in Wales,
is helaas slechts bij een klein publiek bekend.
Zij is voorvrouw van de folkformatie Fernhill
waarmee zij reeds een trits prachtige albums maakte. Daarnaast bracht zij twee
solo-albums uit, beiden tot de nok gevuld met werk van onverbiddelijke pracht. Haar
voortreffelijke stem is krachtig en zacht tegelijkertijd en veruit haar
belangrijkste troef. Binnen haar werk tast zij volop de grenzen van haar stem af
waarbij het vibrato stevig op het gemoed werkt en hiermee een extra laag
aanbrengt. Murphy’s werk heeft op mij een vergelijkbare impact als dat van Sandy
Denny, June Tabor en Niamh Parsons.
Julie Murphy liet zich bij het tot stand
komen van A Quiet House inspireren
door zowel de schilderijen van Chagall als het werk van minimal music componist
Steve Reich. Naast Murphy’s stem en piano zijn de trombone
en de harp van Ceri Owen Jones te horen, Jens Schroeder legde het geheel vast.
Binnen deze bescheiden opzet schittert de stem van Julie Murphy als vrijwel nooit
te voren.
A Quiet House opent en eindigt met een instrumentaal piano stuk toepasselijk Piano Abstract en Piano Lyrical getiteld. Een repetitieve en hamerende piano eist meteen de aandacht van de luisteraar op. Aan het eind van het album wordt diezelfde luisteraar de gelegenheid geboden om al mijmerend van het gebodene te bekomen. Saillant detail: in de plotse overvloed van tijd en ruimte leerde Murphy zichzelf pas twee jaar geleden de piano te bespelen. De muzikale omlijsting op A Quiet House lijkt al improviserend tot stand gekomen te zijn. Julie beschrijft haar werk als “musical collages”. Piano patronen schuiven als wolken aan de hemel langs elkaar. De trombone lijkt soms een klein stukje de zangmelodie te volgen om vervolgens toch zijn eigen weg te gaan. Het geheel ademt de rust en gedragenheid van een klassieke recital uit welke alle aandacht voor zichzelf opeist.
Met zes langer uitgesponnen stukken vertelt Julie Murphy haar verhalen. Een plein in Italië met geliefden bij de fontein inspireerde Murphy tot het schrijven van The Fountain. Het stuk wordt doorsneden met een gedeclameerd fragment van de Italiaanse poëet Francesco Petrarca en een flard van een anoniem 16e eeuws gedicht uit Wales. De opgedane ervaringen omtrent haar zojuist uit het huis vertrokken 21 jarige zoon leidden tot You Are Flown From Me waarbij de trombone deze treurzang van de juiste ondertoon voorziet.
Dat Murphy zich betrokken weet bij de huidige
maatschappelijke toestand in Engeland laat The
Sugarspell horen en is hier vermomd als een grimmig sprookje. De bewondering voor het werk van Townes van
Zandt spreidt Murphy ten toon door Kathleen
vast te leggen. Townes’ verslag omtrent obsessieve liefde wordt slechts
gedragen door harp en is wat mij betreft nu definitief vastgelegd.
Met Convoy
eert zij haar vader nogmaals na ook het uit 2002 stammende album Lilac Tree aan hem opgedragen te
hebben. Murphy schreef de muziek bij het gelijknamige gedicht van Charles
Causley, een elegie voor een tijdens de tweede wereldoorlog gestorven zeeman.
Zij doorsnijdt dit met fragmenten uit haar vaders dagboek eveneens zeeman in
diezelfde periode.
Het autobiografisch getitelde Essex Song, hier bracht zij haar jonge jaren door, klinkt als
de plotselinge en verwarrende openbaring zoals deze door Murphy is bedoeld en
mag tevens als hommage aan componist Vaughan Willams worden beschouwd. Voorafgaand aan A Quiet House presenteerde Julie Murphy in december 2011 de
zogenaamde The Fall e.p. Deze e.p.
is als download verkrijgbaar en net als het album in eigen beheer uitgegeven en
slechts via haar website verkrijgbaar. De e.p. beslaat drie langere stukken
waarop Andy Morse elektrische gitaar speelt, Tomos Williams de trompet en Ceri Owens Jones bespeelt ook hier de
harp.
The Fall e.p. en A Quiet House kunnen als één samenhangend kunstwerk worden gezien. Beiden getuigen van een peilloze diepte en mogen als een hoogtepunt binnen de muziekgeschiedenis van deze nog jonge eeuw worden beschouwd.
Hans Jansen
Website http://homepage.mac.com/juliemurphymusic/juliemurphy/
Releasedatum, 16 april 2012, Self Release
Geen opmerkingen:
Een reactie posten