"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

maandag 30 april 2012

Julie Murphy, A Quiet House.


Julie Murphy, A Quiet House.

Vroeg of laat krijgen alle ouders ermee te maken: de kinderen verlaten het huis en vliegen uit. Er is een passende term voor bedacht: het lege nest syndroom. Acteur Peter Blok grapte onlangs in een interview: “Het is alsof mijn vrouw en ik opnieuw verkering hebben gekregen. We hebben nu thuis ook veel meer ruimte dan toen wij beiden begonnen”. Julie Murphy bezingt het lege nest syndroom op haar nieuwste album A Quiet House. De huiskamer is inmiddels minder druk bevolkt, hier werd dan ook het materiaal voor Murphy’s derde solo album geschreven, opgenomen en onlangs met een live-stream aan het publiek gepresenteerd.

Julie Murphy, al jaren woonachtig in Wales, is helaas slechts bij een klein publiek bekend.
Zij is voorvrouw van de folkformatie Fernhill waarmee zij reeds een trits prachtige albums maakte. Daarnaast bracht zij twee solo-albums uit, beiden tot de nok gevuld met werk van onverbiddelijke pracht. Haar voortreffelijke stem is krachtig en zacht tegelijkertijd en veruit haar belangrijkste troef. Binnen haar werk tast zij volop de grenzen van haar stem af waarbij het vibrato stevig op het gemoed werkt en hiermee een extra laag aanbrengt. Murphy’s werk heeft op mij een vergelijkbare impact als dat van Sandy Denny, June Tabor en Niamh Parsons.

Julie Murphy liet zich bij het tot stand komen van A Quiet House inspireren door zowel de schilderijen van Chagall als het werk van minimal music componist Steve Reich. Naast Murphy’s stem en piano zijn de trombone en de harp van Ceri Owen Jones te horen, Jens Schroeder legde het geheel vast. Binnen deze bescheiden opzet schittert de stem van Julie Murphy als vrijwel nooit te voren.

A Quiet House opent en eindigt met een instrumentaal piano stuk toepasselijk Piano Abstract en Piano Lyrical getiteld. Een repetitieve en hamerende piano eist meteen de aandacht van de luisteraar op. Aan het eind van het album wordt diezelfde luisteraar de gelegenheid geboden om al mijmerend van het gebodene te bekomen. Saillant detail: in de plotse overvloed van tijd en ruimte leerde Murphy zichzelf pas twee jaar geleden de piano te bespelen. De muzikale omlijsting op A Quiet House lijkt al improviserend tot stand gekomen te zijn. Julie beschrijft haar werk als “musical collages”. Piano patronen schuiven als wolken aan de hemel langs elkaar. De trombone lijkt soms een klein stukje de zangmelodie te volgen om vervolgens toch zijn eigen weg te gaan. Het geheel ademt de rust en gedragenheid van een klassieke recital uit welke alle aandacht voor zichzelf opeist.

Met zes langer uitgesponnen stukken vertelt Julie Murphy haar verhalen. Een plein in Italië met geliefden bij de fontein inspireerde Murphy tot het schrijven van The Fountain. Het stuk wordt doorsneden met een gedeclameerd fragment van de Italiaanse poëet Francesco Petrarca en een flard van een anoniem 16e eeuws gedicht uit Wales. De opgedane ervaringen omtrent haar zojuist uit het huis vertrokken 21 jarige zoon leidden tot You Are Flown From Me waarbij de trombone deze treurzang van de juiste ondertoon voorziet.

Dat Murphy zich betrokken weet bij de huidige maatschappelijke toestand in Engeland laat The Sugarspell horen en is hier vermomd als een grimmig sprookje. De bewondering voor het werk van Townes van Zandt spreidt Murphy ten toon door Kathleen vast te leggen. Townes’ verslag omtrent obsessieve liefde wordt slechts gedragen door harp en is wat mij betreft nu definitief vastgelegd.
Met Convoy eert zij haar vader nogmaals na ook het uit 2002 stammende album Lilac Tree aan hem opgedragen te hebben. Murphy schreef de muziek bij het gelijknamige gedicht van Charles Causley, een elegie voor een tijdens de tweede wereldoorlog gestorven zeeman. Zij doorsnijdt dit met fragmenten uit haar vaders dagboek eveneens zeeman in diezelfde periode.

Het autobiografisch getitelde Essex Song,  hier bracht zij haar jonge jaren door, klinkt als de plotselinge en verwarrende openbaring zoals deze door Murphy is bedoeld en mag tevens als hommage aan componist Vaughan Willams worden beschouwd. Voorafgaand aan A Quiet House presenteerde Julie Murphy in december 2011 de zogenaamde The Fall e.p. Deze e.p. is als download verkrijgbaar en net als het album in eigen beheer uitgegeven en slechts via haar website verkrijgbaar. De e.p. beslaat drie langere stukken waarop Andy Morse elektrische gitaar speelt, Tomos Williams de  trompet en Ceri Owens Jones bespeelt ook hier de harp.

The Fall e.p. en A Quiet House kunnen als één samenhangend kunstwerk worden gezien. Beiden getuigen van een peilloze diepte en mogen als een hoogtepunt binnen de muziekgeschiedenis van deze nog jonge eeuw worden beschouwd.

Hans Jansen

Website http://homepage.mac.com/juliemurphymusic/juliemurphy/
Releasedatum, 16 april 2012, Self Release



 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten