Bekentenis met het schaamrood op de kaken: Ik heb de Engelse folk de afgelopen 25 jaren slechts zijdelings gevolgd. In deze periode heb ik mij zonder enige reserve op de Americana uit de Verenigde Staten en Canada gericht. Sinds enkele weken ben ik bezig met een inburgeringscursus Engelse folk. Ik sta op een streng dieet bestaande uit o.a. het beste werk van June Tabor, Norma en Lal Waterson en Christine Collister. Sinds de hoogtijdagen van o.a. Sandy Denny, John Martyn en Nick Drake heeft men gelukkig niet stil gezeten aan de overkant van het kanaal. Zover is mij inmiddels duidelijk geworden.
Middenin dit verpletterende luister avontuur komt Chris
Wood binnenvallen met zijn allernieuwste album Handmade Life. Dit is
mijn kennismaking met deze grote artiest. Ik verneem dat de beste man een
belangrijke positie binnen de huidige Britse folk scène inneemt en van
behoorlijk statuur is. Verder wordt 's mans werk her en der gepaard aan het
werk van Richard Thompson, dit met name in relatie tot de kwaliteit en
consistentie van het gebodene. Ik kan dit na het beluisteren van Woods laatste
album slechts volledig onderschrijven. Woods teksten zijn beschouwend en
analytisch van aard en hebben een welhaast journalistieke toon. Een
vergelijking met de door mij zeer gewaardeerde Richard Shindell ligt dan tevens
voor de hand.
Handmade Life is
een actuele State Of Britain; de toestand in dat deel van de wereld verklaart
door Chris Wood. Handelend over het groeiende onbehagen in een steeds groter
wordende wereld waarin we met elkaar moeten concurreren. Keiharde wetten van de
vrije markt, winst maximalisatie ten koste van alles, regeren de wereld waarbij
er winnaars maar ook heel veel verliezers zijn. Algehele versplintering van de
samenleving en vervreemding liggen op de loer. In tegenstelling tot Shindell
beschrijft Wood niet slechts, nee hij spreekt tevens zijn frustratie maar ook
zijn oordeel uit. In afsluiter The Great Correction ziet Chris er niet
tegenop om The Iron Lady alsnog weg te zetten als “The vicious old spiv”. Ik
kan hier slechts met instemming naar luisteren maar laat ik niet op de zaken
vooruit lopen en bij het begin beginnen.
Wood zet met Handmade
Life een politiek maatschappelijk getint, maar ook ontroerend, album neer.
Muzikaal erg mooi klein gehouden, meer dan drums, trombone, cello en gitaar
heeft hij niet nodig om de huidige staat van Britain neer te zetten. Een
helder, tijdloos donkerbruin geluid met een gouden randje dringt zich
voorzichtig op aan de luisteraar.
Eén van de absolute hoogtepunten van dit album Spitfires
blikt met nuance terug naar de tijd dat de Britten over de zeven zeeën
heersten. Wood zou niet terug willen naar die tijd maar waar is de tijd
gebleven dat men trots was op het land en de fascisten versloeg? Waar is de
tijd gebleven waarin men tijd en aandacht voor elkaar had? In het huidige
tijdsgewricht zien mensen zich blijkbaar
steeds meer gedwongen zich op zichzelf terug te trekken. Je eigen Handmade Life vorm te geven, weg van de
waanzinnige drukte, het geraas en gebral. Een tijd waarin een niets vermoedende
relatieve buitenstaander zonder enig pardon het slachtoffer kan worden van
paranoia (Hollow Point) Shock and awe in Britain. Luister, lees mee, en
laat je langzamerhand meevoeren. Je kent deze casus als je de actualiteit ook
maar enigszins gevolgd hebt de afgelopen jaren. En ja, in de laatste zinnen
valt ineens dan alles op zijn plek. En wie vertegenwoordigt ons, wij het volk,
eigenlijk nog in de politiek? Politiek lijkt een spel (Ceasar)
geworden te zijn. Elke nieuwe termijn worden ons opnieuw gouden bergen beloofd
waarna men niet weet hoe snel men weer moet vertrekken om ons vervolgens aan
ons lot over te laten. Is dan werkelijk alles politiek op Handmade Life? Welnee, tenzij je aanhanger bent van het adagium dat
ook het persoonlijke politiek is. Wood tovert een prachtig wiegeliedje
tevoorschijn met Jonny East, brengt Turtle Soup (reeds bekend van
het Darwin Song Project) en schetst met Two Widows een hartveroverend
portret van de twee bezongen dames.
Chris Wood brengt met Handmade
Life op indringende wijze onze tijd in beeld en past werkelijk perfect in
mijn huidige muzikale dieet. Aan tafel, het hoofdgerecht is geserveerd!
Hans Jansen.
Website, http://www.chriswoodmusic.co.uk/
Releasedatum, 1 maart 2010, Ruf Records
Geen opmerkingen:
Een reactie posten