Linda Thompson, Won't Be Long Now

Voorafgaand aan het in 2002 uitgebrachte comeback album Fashionably Late kampte Linda Thompson met ernstige heesheid waardoor haar solocarrière ruim elf jaar stil lag. Met Fashionably Late maakte Thompson echter een van de allermooiste folk albums van de jaren nul. Haar stem bleek wonderwel geconserveerd. Vijf jaar later herhaalde zij dit kunststukje met Versatile Heart. Nu zes jaar later verscheen onlangs haar nieuwe album Won't Be Long Now.

Uiteindelijk zijn het altijd de ballades die mij het beste bevallen en bijblijven. Wat dit betreft komt de luisteraar op Won’t Be Long Now ruimschoots aan zijn trekken. Zo opent het album met het beeldschone Love’s For Babies And Fools dat Linda op aandringen van de helaas overleden Kate McGarrigle voltooide. Voormalig echtgenoot Richard verzorgt de memorabele begeleiding op akoestische gitaar. Verderop laten Sam Amidon (gitaar en banjo) en David Mansfield (Weissenborn gitaar) binnen het samen met Ron Sexsmith geschreven If I Were A Bluebird hun snaren welluidend klinken en verzorgd Amy Helm de achtergrondvocalen. Het door Teddy Thompson geschreven Father Son Ballad is wat mij betreft een hoogtepunt. Dit lied, gedragen door de akoestische gitaar van John Doyle en een door Dave Swarbrick aangestreken viool, brengt diepte aan.

De ingetogen sfeer wordt vastgehouden met het kinderliedje Nursery Rhyme Of Innocence & Experience. Natalie Merchant opende drie jaar geleden hiermee haar onvolprezen Leave Your Sleep album. De samen met Teddy gebrachte traditional Paddy´s Lamentation vindt hier tevens een plek. Het is afkomstig van de soundtrack van Scorcese´s Gang Of New York. Binnen de meeslepende jammerklacht Never The Bride vinden vrijwel alle meewerkende artiesten onderdak waarna Thompson doodleuk Blue Bleezin Blind Drunk brengt. Hier wordt het lot van de door dronkenlap Mickey bont en blauw geslagen bruid bezongen. Mevrouw zet het vervolgens zelf op een zuipen om bij het krieken van de dag geheel lam huiswaarts te keren. Dat zal hem leren!

Laat de luisteraar niet het idee krijgen dat Thompson indachtig de titel en cover zo dadelijk, met de regenjas aan en der dagen zat, de zee inloopt. Humor en lichtheid tekenen zich af op dit album. Tussen de trits meesterlijke ballades strooit Thompson namelijk met de nodige frivoliteiten. Zo neemt dochter Kami in het uptempo As Fast As My Feet de vocalen waar. Dit door Anna McGarrigle geschreven stuk wordt verder versierd door een elektrische gitaar van kleinzoon Jack Hobbs die zo te horen wel eens naar opa Richard geluisterd heeft. Ook Mr. Tams geeft lucht. Aanvankelijk lijkt dit mallotige stuk geheel te detoneren. Na herhaalde beluistering valt het echter toch op zijn plek. Dat zowel Eliza Carthy als Susan McKeown een couplet voor hun rekening nemen versterkt de feestvreugde.

 

 

Won´t Be Long Now werd op verschillende plaatsen in het Verenigd Koninkrijk en Amerika vastgelegd waarbij diverse producers aan de knoppen zaten. Desondanks is er sprake van een wonderwel samenhangend album. Het kan zich zonder moeite met beide voorgangers meten en zal, indachtig de persoonlijke bedankjes van Thompson, in welke vorm dan ook tevens een opvolger kennen.


Hans Jansen.

Webpage, www.lindathompsonmusic.com
Releasedatum, 14 oktober 2013 Topic Records