"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

woensdag 29 september 2010

John Alexander, Rain For Sale.


John Alexander, Rain For Sale.

John Alexander, singer-songwriter en wereldburger, is afkomstig uit Glasgow Schotland. Hij woonde jarenlang in Nieuw Zeeland en reisde intensief door Amerika. John deelde het podium met o.a. Darrell Scott en debuteerde met Waiting For Now opgevolgd door de e.p  24/7. Met Rain For Sale toont Alexander zijn kunnen in optima forma, akoestische folk-blues in de traditie van Muddy Waters, Bob Dylan, Kelly Joe Phelps en John Martyn.

Intensieve beluistering van het album laat een welhaast ideale kruising tussen Phelps en Martyn horen, kristalhelder (slide) gitaarspel vergezeld van een doorleefde stem. “His (Martyn) style of playing and songwriting has had a great influence on my own style, I admired his ability to transmit raw emotion in song”

John klopt meteen krachtig op de voordeur met Making Waves een meeslepende slide gitaarblues. De eerste seconden “muted guitar” zouden zomaar een hommage aan fellow Glaswegian Martyn kunnen zijn. Vervolgens introduceert Alexander op Skin de banjo, laat op Silver & Blue een streepje hoopvol licht aan de donkere hemel zien op een album vol “dust bowl blues”. Going Gone is een blaartrekkende ingetogen folk ballade die zich meteen in het hoofd vastzet, Bridge Of Kings klinkt daarna  als een Schotse traditional van eigen makelij. Op Rakaia gaat John in gedachten terug naar het Zuidereiland, I want you to keep Rakaia flows as it carves through the Southern Skies.

Het onweerstaanbare bitterzoete walsje Sway, één van de hoogte punten van dit album, laat een mismoedige man horen. Nee uiteindelijk zal zij niet voor hem kiezen, she won't sway. Saints & Sinners beschrijft het eeuwige gevecht tussen goed en kwaad, dit gevecht vindt zoals altijd plaats onder één en dezelfde hemel aldus Alexander. Op Rain For Sale is de hemel vaker donker, het waait, het stormt en striemt zonder ook maar ergens somber te worden. Moe gestreden legt John aan het einde van het album zijn arme hoofd neer op Early Rise.

Rain For Sale is een solo album in elk opzicht, Alexander bespeelt alle instrumenten. Hij nam het album op in een kerkje aan de  oevers van Loch Torridon.

Liefhebbers van emotionele akoestische folk-blues hebben er met het onweerstaanbare Rain For Sale weer een pareltje bij.

Koop dit album bij voorkeur via John's website, dit is een artiest die het verdiend om gesteund en gekoesterd te worden.

Hans Jansen.

Website http://johnalexander.squarespace.com/
Releasedatum, 18 oktober 2010, Hot Lemon.

donderdag 23 september 2010

Amelia Curran, Hunter Hunter.


Amelia Curran, Hunter Hunter.

Amelia Curran behoeft op deze pagina’s vrijwel geen nadere introductie. De geachte lezers zijn allen al ruimschoots doordrongen van haar meer dan bijzondere kwaliteiten. Deze tuin herkent en waardeert terecht haar meest delicate bloem feilloos. Voorganger War Brides, het album dat al in 2006 door Amelia werd vastgelegd en pas uiteindelijk dit jaar tot ons door kon dringen, was een onweerstaanbaar en charmant diepgravend kleinood. Met Hunter Hunter bevestigt Amelia haar positie als één van dé talenten welke het eerste decennium van dit nieuwe millennium heeft voorgebracht.

Met haar licht ruwe hese stem leidt zij ons opnieuw door de caleidoscoop die wij ook wel “het leven“ noemen. “Expressing the inexpressible, a means of describing the indescribable” zoals Curran dit zelf onder woorden brengt.

Ook op Hunter Hunter heeft Amelia het weer wonderlijk organisch en “klein” weten te houden, een album bescheiden van opzet maar oh zo effectief allemaal! Een keuze tegen de stroom van haast en  hectiek in. Luisteren naar Curran is zo vertrouwd als thuiskomen, ze lijkt welhaast naast je te staan met haar stem zo prachtig voorin de mix geplaatst. Een ware haven in deze Mad World. Amelia beschrijft haar thematiek en personages met compassie en begrip, zij wordt soms expliciet  maar omhult ook waar zij het verkiest in haar prachtige teksten.

Is opener Bye Bye Montreal een hommage aan één van haar grote voorbeelden Leonard Cohen of toch niet? Dat is haar spel, meerdere interpretaties zijn mogelijk en laat duidelijk zijn: deze dame is on top of her game. Het is onmogelijk om een opsomming van hoogtepunten te maken, dit album is foutloos van begin tot eind. Toch zijn er altijd songs die net even iets langer blijven hangen, Mad World, Outlive Me  is bijvoorbeeld een heerlijke ballade met prachtig stille blazers. “Outlive me I love you to much” zingt Amelia en het is zo herkenbaar. Ik hoop dat ik eerder ga dan jij want het verdriet om jou zou ik niet kunnen dragen. Het zal maar voor jou bedoeld zijn. En juweeltjes van zinnen “You and I are carpenters we build the bridge that we deserve” tegen de achtergrond dat “The cloud is gone and took the silver lining” in Ah, Me.

En dan is er nog The Mistress, het lijkt zo vanzelfsprekend dat het lied er nu is. Alsof het altijd al heeft bestaan maar nu het stof eraf geblazen is flonkerend voor ons ligt. Een song uit één stuk; een van inlevingsvermogen getuigende lap tekst vind haar basis op een sterke en eenvoudige melodie. Amelia leeft zich overtuigend in op de  positie van de minnares, het drama van wachten op de uiteindelijke verlossing uit die ondankbare en onmogelijke positie die nooit  komt. En dan is er ook nog de zeldzaam mooie terugblik Tiny Glass Houses, het aan Tom Waits refererende The Dozens en...... Ga zelf luisteren naar Hunter Hunter en ontdek dat Amelia weer een uniek album heeft gemaakt op basis van haar unieke talent.

Hoor het diep emotionele van Neil Young, hoor het Europese/cabareteske van Tom Waits en hoor het kalme melodieuze van  Leonard Cohen om maar een aantal belangrijke invloeden te noemen. Hoor vooral Amelia Curran en bedenk dat Hunter Hunter in je collectie thuis hoort, zonder dit album is dit rijke muzikale jaar niet compleet.

 
Hans Jansen.

Website, http://ameliacurran.com/
Releasedatum, 6 september 2010 Six Shooter Records

woensdag 8 september 2010

Piers Faccini, Two Grains Of Sand




Piers Faccini, Two Grains Of Sand

Piers Faccini, kunstschilder, maakte soundtracks bij (BBC) tv programma's, zoon van Italiaanse vader en Britse moeder, woont in het zuiden van Frankrijk. Piers debuteert onder zijn eigen naam in 2004 met het album Leave No Trace waarna in 2006 Tearing Sky verschijnt.

Vorig jaar maakte ik kennis met de man via Manu Katché's muziekprogramma One Shot Not op Arte. Faccini beschikt over een zacht hese stem, speelt met regelmaat ingetogen akoestische gitaar. De vergelijking met Nick Drake is dan snel gemaakt, er zijn mensen die na 35 jaar nog steeds op een opvolger van Drake wachten en hem in Faccini gevonden denken te hebben. Piers maakt hiermee korte metten: “Men is nogal geneigd me in het hokje van de singer-songwriters te duwen, maar zo beschouw ik mezelf helemaal niet. Nick Drake, een artiest van wie ik erg hou, is zowat het clichévoorbeeld geworden van de singer-songwriter die permanent melancholisch is. Iets dergelijks beoog ik helemaal niet, hoewel mijn muziek vaak ook sober en stil is”

Faccini presenteert op zijn derde album Two Grains Of Sand een subtiele mix van blues, West Afrikaanse invloeden en Engelse folk. Titelnummer Two Grains Of Sand, The Wind That Blows maar bijvoorbeeld ook A Storm Is Going To Come grijpen terug op de akoestische folk uit begin jaren zeventig inclusief fraaie strijkersarrangementen en een enkele fluit, klarinet en saxofoon. Piers is echter overduidelijk ook een kind van zijn tijd; in het funky stuwende Your Name No More en het ingetogen Strangers laat hij horen dat het werk van Ben Harper niet ongemerkt aan hem voorbij is gegaan. Harper en zijn Innocent Criminals speelden op het Leave No Trace album en samen deelden ze het podium.

In Who Loves The Shade en The Dust In Our Eyes klinkt Faccini's liefde voor John Martyn door. A Home Away From Home, voorzien van een streepje kora en licht swingend Afrikaans koortje, doet denken aan een out-take van Paul Simon's meesterwerk Graceland. Afsluiter My Burden Is Light laat Faccini wellicht op zijn best horen; stem en gitaar. Meer heeft de man eigenlijk niet nodig.

Piers Faccini maakt met Two Grains Of Sand dé zomerluisterplaat, ideaal voor die lange zwoele zomerdagen waar maar geen einde aan lijkt te komen.


Hans Jansen.

Releasedatum, 24 augustus 2010, Tôt ou Tard