"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

vrijdag 26 juni 2015

Lindsay Straw, My Mind From Love Being Free

Enkele weken geleden debuteerde de uit Montana afkomstige Lindsay Straw met het album My Mind From Love Being Free.

Straw bezit een warm hese stem die verder gekenmerkt wordt door een bescheiden snik. Ze begeleidt zichzelf op akoestische gitaar en bouzouki. Met deze ingrediënten brengt ze even eenvoudig als overtuigend haar werk voor het voetlicht. Lindsay studeerde aan het Berklee College of Music in Boston. Zij dompelde zichzelf ter plekke onder in de Ierse volksmuziek scene. Naast bijvoorbeeld Schotse en Noord-Ierse stukken heeft ze tijdens optredens tevens materiaal van Richard Thompson en Bob Dylan op het programma staan.


Bij het opnemen van My Mind From Love Being Free werd Straw bijgestaan door James Prendergast. Hij zorgde ervoor dat stem, gitaar en bouzouki elkaar in een fraaie balans vonden. Naast spaarzaam geïnstrumenteerde stukken telt het album twee a capella uitgevoerde liederen waarvan When I Was In My Prime tot de bekendste traditionals behoort.

Op het album staan verder fraaie uitvoeringen van onder andere The Bonny Light Horseman/The Song of the Passion en Awake, Awake. Stem en gitaar eisen tijdens het schitterende When I Was Not But Sixteen de volledige aandacht van de luisteraar op. Hetzelfde geldt overigens ook voor (The Dowie Dens of) Yarrow waarin maar liefst negen rivalen om de gunst van een vrouw dingen. Met het over naar huis hunkerende Ierse emigranten verhalende Lurgy Stream sluit Lindsay Straw het album af.


Met My Mind From Love Being Free levert Lindsay Straw haar visitekaartje af. De hier verzamelde liederen zijn diep geworteld in de muzikale traditie van de Britse eilanden. Heel bijzonder om dit materiaal nu eens door een stem voorzien van een Noord Amerikaans accent voorgeschoteld te krijgen. Ik zie met graagte uit naar een volgend album.


Hans Jansen

Website http://www.lindsaystraw.com/
Releasedatum 1 mei 2015 Eigen Beheer
 

vrijdag 5 juni 2015

Daniel Bachman, River


Elk jaar worden er meerdere albums met akoestische gitaarmuziek uitgebracht. In de jaren zeventig trokken dergelijke albums via artiesten als Leo Kottke, John Renbourn en Stefan Grossmann mijn aandacht. Van de afgelopen jaren staan mij vooral Rattlesnake Cage (Steve Dawson) en Elephant King (Trace Bundy) voor de geest. Onlangs presenteerde de Amerikaanse gitarist Daniel Bachman het album River. Her en der werd het album aan het werk van de in 2001 overleden gitarist John Fahey gelinkt.


John Fahey was één van die gitaristen die tot de vernieuwers van de akoestische muziek gerekend mogen worden. Zijn muziek werd door o.a. country, folk en blues bepaald waarbij hij gebruik maakte van de zogeheten fingerpicking techniek. Fahey publiceerde zijn muziek via o.a. het Takoma label. Hierop bracht hij later tevens met de al eerder genoemde Leo Kottke een album uit. Net als Fahey brengt Daniel Bachman op zijn laatst verschenen album naast kortere ook enkele langere muziekstukken.

De meeste rivieren ontspringen in de bergen. Kleine stroompjes voegen zich bij elkaar waarna de bulderende watermassa zich door de kloof stort. Eenmaal uitgeraasd levert dit traag door oneindig laagland stromende rivieren op. Daniel Bachman liet zich bij zowel de opener als de afsluiter Won’t You Cross To That Other Side door deze natuurkrachten inspireren. Het openingstuk telt maar liefst een klein kwartier. Hij vertolkt op overtuigende wijze de machtig kolkende rivier in al zijn facetten. Op het sluitstuk is de rivier geheel tot bedaren gekomen. De in de titel besloten uitnodiging is intussen geen waagstuk meer. Met het eveneens robuust klinkende Levee, geschreven door Jack Rose, brengt Bachman een saluut aan zijn collega gitarist. De bottleneck draagt nogal bij tot de nodige dynamiek. Het weemoedige in twee delen uiteenvallende Songs for the Setting Sun laat zich vervolgens als uiterst melodieus en sprankelend kenschetsten. De eveneens uit Virginia afkomstige countryblues gitarist William Moore (1893-1951) wordt geëerd met een versie van het door hem geschreven Old Country Rock.


Daniel Bachman brengt met River een eerbetoon aan zijn inspiratiebronnen Jack Rose en William Moore. Bezoekers aan de film Paris Texas weten dat het geluid van de gitaar (Ry Cooder) moeiteloos een woestijn kan vullen. Daniel Bachman neemt de luisteraar op zijn beurt mee naar de prachtige natuur van zijn geboortestaat Virginia. Laat je meevoeren op de overweldigende stroom van dit gedreven en bezield klinkende akoestische gitaaralbum.


Hans Jansen

Website http://danielbachman.com/
Releasedatum 19 mei 2015 Three Lobed Recordings