"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

zaterdag 29 november 2014

Dayna Kurtz, Live


De Amerikaanse Dayna Kurtz is een veelzijdige singer-songwriter die haar liedjes met pure emotie zingt. Haar muziek is moeilijk in een hokje te stoppen; Kurtz is een veelzijdige artiest op alle vlakken.Ze tourt al jaren intensief langs alle wereldpodia en geeft telkens weer een indrukwekkende performance. Vaak wordt ze vergeleken met Nina Simone, Marianne Faithfull en Jeff Buckley. Ze trad op met vele groten der aarde zoals Elvis Costello, Richard Thompson, Rufus Wainwright, BB King en Norah Jones.

De albums die Dayna heeft uitgebracht, lijken te verschillen in genre, maar representeren duidelijk Dayna’s liefde voor de Amerikaanse muziek. Met haar eerste album dat in Nederland uitkwam, ‘Postcards From Downtown’, manifesteerde Dayna zich hier in een klap als een groot singer-songwriter. Het album sloeg in als een bom en sindsdien heeft ze een trouwe schare fans opgebouwd. De daarop volgende albums, waaronder ’American Standard’ en ‘Secret Canon’ bevatten een collectie songs van andere artiesten die ze bewondert en een aantal eigen songs die hier naadloos op aansluiten.


woensdag 3 december - de Cultuurboerderij , Westelbeers
aanvang 20:15 uur http://www.cultuurboerderij.nl/

donderdag 4 december - Zeeuwse Concertzaal, Middelburg
aanvang 20:30 uur http://www.zeeuwseconcertzaal.nl

zaterdag 6 december - In The Woods, Lage Vuursche
aanvang 20:30 uur http://www.inthewoods.nl/

zondag 7 december - Herberg Tiengemeten, Tiengemeten
UITVERKOCHT http://www.herbergtiengemeten.nl

woensdag 10 december - Patronaat, Haarlem
aanvang 20:00 uur http://patronaat.nl/10-12-2014/dayna-kurtz-usa-

donderdag 11 december - Burgerweeshuis, Deventer
aanvang 21:00 uur http://burgerweeshuis.nl/agenda/3746-Dayna-Kurtz

vrijdag 12 december - Huis Verloren, Hoorn
UITVERKOCHT http://www.peticantus.nl/

zaterdag 13 december - Bolwerk @ Noorderkerk , Sneek
aanvang 21:00 uur http://www.hetbolwerk.nl/programma/dayna-kurtz.html

zondag 14 december - Lux, Nijmegen
aanvang 16:00 uur  http://www.lux-nijmegen.nl/agenda/podium/muziek/december/
 

 

zondag 23 november 2014

Sarah McQuaid, The Silver Lining

Van Sarah McQuaid verscheen onlangs de single The Silver Lining. Het is afkomstig van het nieuwe album Walking Into The White. Het stuk wordt door welhaast woest klinkende drums begeleidt. Zij voorzien samen met trompet het doorgaans zo bezonken werk van een welkome dynamiek. Vervolgens trakteert zij de luisteraar op een fraai ingetogen versie van The First Time I Ever Saw Your Face (Ewan MacColl) waarmee o.a. Roberta Flack in het verleden triomfen vierde. De single sluit af met instrumental I Am Grateful For What I Have.


Release datum Walking Into The White 2 Februari 2015.


Hans Jansen.
 

zaterdag 15 november 2014

Charlie Dore, Milk Roulette

Met Milk Roulette is de uit Engeland afkomstige Charlie Dore alweer aan haar achtste album toe. Eind jaren zeventig had deze voormalige popster een hit met Pilot of The Airwaves. Verder was zij actief als actrice en songwriter. Haar vroegere werk werd door o.a. Tina Turner en Celine Dion uitgevoerd. Sinds enige jaren gooit zij het over een andere boeg en is actief binnen o.a. de akoestische country en folk.


Het materiaal voor Milk Roulette album schreef Dore met multi-instrumentalist Julian Littman. Het geheel werd samen met vrienden uit de folk scene thuis vastgelegd. Dore zingt op Milk Roulette over thema’s als geboorte, liefde, huwelijk en de dood. Zij weet deze thematiek binnen beeldende teksten en sterke melodieën te vangen. Haar vibrerende stem klinkt met enige regelmaat alsof deze uit een ander tijdsgewricht afkomstig is. Bij beluistering van het album gaan mijn gedachten tevens onwillekeurig uit naar de kwetsbare stem van Anna McGarrigle. De veelvuldige inzet van piano en zalige koortjes versterken mijn gedachten gang naar de zingende zusjes McGarrigle.

Sommige levens beginnen ingewikkelder dan andere. Met het over IVF verhalende
All These Things opent het album sterk. Hoeveel verwachtingen worden er niet betreffende de zo felbegeerde zuigeling gekoesterd? Met behulp van slechts harmonium en gitaar bezingt Dore vervolgens met Looking Like My Mother, Acting Like My Dad hoe het nageslacht zich met existentiële vragen geconfronteerd ziet. Lijk ik nu juist op vader of op moeder? Ben ik niet slechts voorbestemd om het leven van mijn ouders in grote lijnen te herhalen? Het fraaie door piano en viola gedragen Born Yesterday houdt zich met de levensvragen van een jonge moeder bezig. Zal het kind haar koesteren wanneer zij zelf zorg en aandacht nodig heeft? Het over een getroebleerde liefde handelende Fire Water kruipt meteen onder de huid. Viola en melodie doen ook hier hun werk.


De vrolijk stemmende titelsong Milk Roulette is met slide gitaar verfraaid. Het over een verwaarloosde bruid bezongen Best Man For The Job kent met koortje (o.a. Reg Meuross) en dobro zijn uitblinkers. Het mooi gezongen Stare You Down behoort met zijn fraaie refrein en viola zondermeer tevens tot mijn favorieten. Three A Penny is een voorzichtig geformuleerd protest tegen het gratis downloaden van muziek. Samen met de achtergrondvocalen van O’Hooley & Tidow steekt Dore de al eerder genoemde zingende zusjes opnieuw naar de kroon. Piano, viool en cello dragen vervolgens het melancholieke en verdrietige Please Don’t Let Me Be Promoted richting het einde van het album. Dore sluit passend af met een, door haar moeder op zeer jeugdige leeftijd geschreven, instrumentaal piano stuk Cradle Song waarop haar vader zijn gedicht Summer Evening declameert.

Met Milk Roulette brengt Charlie Dore een prachtig en ontroerend album. Het hele jaar verbied ik mijzelf om binnen reviews de jaarlijst te noemen. Nu met het eind van het jaar in zicht: met Milk Roulette weet ik in relatie tot dit fenomeen wel raad.


Hans Jansen

Webpage http://www.charliedore.com/index_flash.php
Releasedatum 3 november 2014 Black Ink

vrijdag 7 november 2014

Maggie Boyle.

Tot mijn grote schrik vernam ik vandaag het droevige nieuws dat zangeres en fluitiste Maggie Boyle is overleden. De in Londen uit Ierse ouders geboren Boyle kon bogen op een meer dan imposante carrière. Zij zong vanaf haar elfde jaar in Ierse clubs en trad verder met haar broers op onder de naam Boyle Family. De afgelopen jaren werkte zij samen met o.a. John Renbourn, Paul Downes, Jon Boden, Gary Boyle en Bert Jansch. Jansch over Boyle: "Maggie has a spell-binding, intoxicating quality in her voice which is extremely distinctive - must be the Irish in her.....a rare thing in today's music world."


Vanaf 1984 werkt Maggie als professioneel zangeres en muzikante. Ze trouwt met folkzanger Steve Tilston met wie zij een aantal duo-albums maakt. Verder werkt zij mee aan een aantal albums van Bert Jansch en vormt samen met o.a. John Renbourn de groep Ship Of Fools met wie ze in Amerika, Italië en Engeland toert. Verder speelt Boyle een prominente rol op de soundtracks van zowel Patriot Games als op Legends Of The Fall. Samen met Lynda Hardcastle en Helen Hockenhull vormt zij sinds 20 jaar het gezelschap Grace Notes. Vanaf 2012 is Boyle onderweg en bezoekt zij haar muzikale vrienden en relaties om opnames te maken in het kader van haar Kitchen Songs Project. Van dit project met “muziek van haard tot hart” zou toekomstig een album verschijnen. Al snel volgenden berichten dat Maggie door darmkanker getroffen was. Een magneet van het Kitchen Song Project siert sinds twee jaar mijn koelkast…

Met een ruime tussenpoos bracht Maggie Boyle in 25 jaar tijd drie soloalbums uit. Reaching Out verscheen in 1987 en Gweebarra in 1998. In 2012 verscheen haar meest recente album Won’t You Come Away. Het betreft een fraai ingetogen folk album in kleine bezetting opgenomen waarop ook voormalig echtgenoot Steve Tilston een rol van betekenis speelt.

Op het album bezingt Maggie Boyle het verglijden van de tijd en het klimmen der jaren. Dit alles wordt weemoedig en ingetogen gebracht. Met haar stem wist zij de tijdloze stille melancholie, tevens hoorbaar in het allerbeste werk van Linda Thompson, moeiteloos over te brengen.
 
 
Hans Jansen.
 

woensdag 5 november 2014

Siobhan Miller, Flight Of Time

Niet zelden schuilt de kracht van muziek in eenvoud. Artiesten die hun werk met het hart op de tong naar voren brengen en het muzikaal gezien klein houden hebben doorgaans mijn voorkeur. Tegelijkertijd is het geen dogma of een garantie voor een boeiend en geslaagd album. Zo brengt de uit Schotland afkomstige Siobhan Miller met haar zojuist verschenen solodebuutalbum Flight Of Time een op alle fronten geslaagd rijkelijk geïnstrumenteerd en gearrangeerd album.


Oplettende lezers zullen Miller wellicht als zangeres van de formatie Salt House kennen. Dit folk kwartet debuteerde een jaar geleden met het volwassen en verfijnde debuut Lay Your Dark Low. Voor haar nieuwste album zocht Siobhan de samenwerking met zanger en liedjesschrijver James Grant. Beiden namen een kleine twee jaar de tijd om afzonderlijk of samen het materiaal voor Flight Of Time te schrijven. Miller laat zich op het album bijstaan door Ewen Vernal (contrabas), James Mackintosh (percussie), Donald Shaw (piano, Rhodes en harmonium). Haar Salt House maatjes leveren de altviool, gitaren en bas aan. James Grant neemt gitaar, zang en de productie voor zijn rekening. Een aantal stukken zijn voorzien van weelderige arrangementen afkomstig van de hand van Pete Whitfield en ingespeeld door het Praags Philharmonisch Orkest. De alomtegenwoordige soulvolle koortjes, die her en der dicht tegen gospel aan schurken, worden door o.a. Emily Smith en Kirsteen Miller verzorgd. Middenin dit gezelschap straalt de prachtige en warme stem van Siobhan Miller.

Flight Of Time kent als rode draad het verstrijken van de tijd. Het album pakt met de sterke opener If I Had Know meteen op grandioze wijze uit. Miller grijpt de luisteraar met dit uptempo stuk meteen bij de kladden om vervolgens niet meer los te laten. Met het bijzonder gracieus gearrangeerde Down In The Dandelions en het ritmische sterke Secrets And Lies werkt ze naar het eerste onverbiddelijke hoogtepunt Scotland’s Winter toe. Dit door de Schotse dichter Edwin Muir geschreven stuk werd door Salt House maatje Ewan MacPherson gearrangeerd. Het wordt door Siobhan Miller naar ongekende hoogtes gezongen. Schoonheid om lyrisch van te worden. Na dit bijzonder fraaie openingskwartet kan men met songs als Long Hellos And Short Goodbyes, Breaking The Law en het met alweer van zo’n fraai strijkersarrangement voorziene No Butterflies een beetje op adem komen.
 

Het tempo gaat even later met het springerige Drowning Out The Sorrows weer omhoog en doet wel wat aan het beste werk van Natalie Merchant met haar 10.000 Maniacs denken. Fraai snarenwerk en het geweldige achtergrondkoor zetten vervolgens Sunset Steeples in de schijnwerpers. Hier komt net als op Scotland’s Winter alles perfect samen. Mocht er een hiernamaals bestaan dan klinken dergelijke klanken door de speakers. Het album sluit af met het door Dave Goulder geschreven January Man. Het spaarzaam geïnstrumenteerde stuk sluit passend op ingetogen wijze dit sublieme en fraai geschakeerde album af.

Hans Jansen

Releasedatum 3 Oktober 2014 Vertical