"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

zaterdag 25 januari 2014

O'Hooley & Tidow, The Hum

Twee jaar geleden brachten Belinda O’Hooley en Heidi Tidow hun laatste album The Fragile uit. Het betrof een fraai en harmonisch album vol verleidelijke arrangementen en roerende stemmen. Beiden debuteerden in 2010 met het album Silent June, een donker getint folk album waarop zowel de fraai uitgewerkte piano- als de zangpartijen om voorrang streden.

Belinda O’Hooley debuteerde in 2005 met het folk-jazz album Music Is My Silence en maakte deel uit van Rachel Unthank and the Winterset. Verder speelde zij samen met o.a.  Jackie Oates en begeleidde folk legende Nic Jones tijdens zijn laatste tour.


Op het nieuwste album, The Hum getiteld, zetten O’Hooley & Tidow een volgende stap. Gebleven zijn de perfect harmoniërende stemmen, piano en accordeon. Nieuw zijn o.a. de gierende en striemende vioolarrangementen plus inventieve percussie van multi-instrumentalist en producer Gerry Driver. Hij levert verder o.a. basgitaar, pedal steel, bouzouki, toetsen en drums aan.

Het album opent met een trits gedurfde songs waarmee men flink uitpakt. Opener The Hum bouwt de spanning rustig op. Halverwege meldt zich een dreigende viool die aanvankelijk door zoetgevooisde vocalen in slaap wordt gesust maar even later revanche neemt. Vervolgens legt men het door Lal & Marry Waterson geïnspireerde, door Ewan MacColl geschreven, Just A Note vast. Ook hier spelen een ontketende viool en fraaie percussie een hoofdrol. Het lied verhaalt over de ontberingen van de grondwerkers die ooit de snelweg M1 aanlegden. In het dubbelzinnige en doldwaze Summat’s Brewin’ bezingt men de edele kunst van het bierbrouwen voorzien van hamerende piano.

Tijd voor rust en overpeinzing wordt gevonden in het bedrieglijke wiegeliedje Two Mothers. Hier wordt het verhaal van de controversiële afgedwongen kindmigratie tussen Engelse en Australische moeders verteld. Nog meer opvallend fraaie harmonieën, waarin beiden zo excelleren, zijn te horen in Peculiar Brood en Like Horses. In het verraderlijk verleidende Come Down From The Moor bezingen beiden de strijd tegen de Ierse armoede door de jaren heen. Het stuk is tevens voorzien van een door vader O’Hooley uitgesproken gedicht.


Binnen hun werk tonen O’Hooley & Tidow maatschappelijke betrokkenheid. Beiden zijn voorvechters van gelijke rechten voor homo’s en lesbiennes en nemen het met Coil & Spring op voor de dames van Pussy Riot die met punkgebed Mother Of God tegen de herverkiezing van Poetin protesteerden. Richting het einde van het album brengen beiden verder een fraaie bewerking van Nic Jones’ Ruins By The Shore. Het advies van de meester dat een cover moet uitdagen in plaats van het origineel na te apen hebben beiden stevig in de oren geknoopt. Het album sluit af met het gelaagde Kitsune. Geïnspireerd door Japanse folklore wordt een verboden liefde bezongen.

Waar anderen nieuwe elementen soms als extra toefjes slagroom toevoegen, verwerken O’Hooley & Tidow deze op The Hum als vanzelfsprekend. Hierdoor worden deze elementen eerder als verrijking dan als wezensvreemd ervaren. Met hun perfect vervlochten stemmen en buitengewone muzikaliteit blijven O’Hooley en Tidow één van de meest boeiende duo’s in de hedendaagse folk scene.


Hans Jansen.

Webpage, http://ohooleyandtidow.com/
Releasedatum, 17 februari 2014 No Masters.

zaterdag 18 januari 2014

The Gloaming

Begin 2011 kwamen de leden van The Gloaming bij wijze van experiment bij elkaar in de studio. Aan het eind van datzelfde jaar werden ze door de Irish Times als nieuwe ‘supergroep’ onthaald. Nu, 3 jaar later, maakt The Gloaming zijn debuut met een titelloos album. Men brengt vernieuwende muziek doortrokken van traditionele Keltische invloeden die tegelijkertijd verrassend eigentijds klinkt. De muziek is zowel virtuoos als subtiel, krachtig als ingetogen en steevast voorzien van prachtige melodieën die onder de huid kruipen.

De Iers/Amerikaanse band bestaat uit de violisten Martin Hayes en Caoimhín Ó Raghallaigh, gitarist Dennis Cahill, pianist Thomas Bartlett en zanger Iarla O'Lionaird. Alle leden van de band hebben ruimschoots hun sporen verdiend binnen o.a. de Ierse muziek. New Yorker Thomas Bartlett werkte in het verleden samen met artiesten als Antony & the Johnsons en David Byrne. Bij het beluisteren van de subtiel dwingend zingende Iarla Ó Lionáird gaan mijn gedachten meermalig onwillekeurig uit naar juist Antony. Het klaaglijke, kwetsbare en het poëtische waarmee ook Ó Lionáird diepe indruk maakt bindt hen. Violist Martin Hayes speelt doorlopend de sterren van de hemel waarbij ook pianist Thomas Bartlett, tevens producer van dit album, met zijn schaarse en subtiele pianospel van onschatbare waarde blijkt te zijn.


Het album opent met het door Bartlett en Ó Lionáird op muziek gezette oude gedicht Song 44. Een spaarzame piano en aanvankelijk subtiele maar later krachtige strijkers zetten de lijnen uit. Ó Lionáird spreidt zijn fragiele vocalen tentoon en zingt het geheel naar een adembenemende climax. Viool en piano spelen vervolgens binnen de ingetogen instrumental Allistrum’s March de boventoon en zorgen ervoor dat de luisteraar op adem komt. Op deze wijze speelt The Gloaming op dit album een spel van rust en ruimte. Met het door de Ierse poëet Michael Hartneck gedichte The Necklace Of Wrens portretteert men doorwrocht een vlucht winterkoninkjes om vervolgens met instrumental The Girl Who Broke My Heart de daarmee gepaard gaande gevoelens van treffende strijkers te voorzien.

Met het ruim zestien minuten durende Opening Set overtreft The Gloaming zichzelf. Aangezien het album bol staat van memorabele stukken een prestatie van formaat. In vogelvlucht komt alles voorbij wat The Gloaming zo bijzonder maakt. Ook hier weet men een schitterende spanningsboog te creëren. Dromerige klanken en de vocalen van Ó Lionáird bepalen aanvankelijk het beeld waarna een hamerende piano en furieuze strijkers langzamerhand naar een hoogtepunt werken. Ook hierna wordt de luisteraar in de gelegenheid gesteld bij te komen met de elegante instrumental Hunting The Squirrel. Men sluit passend af met het honderden jaren oude, Samradh Samradh. De ontroerende stem van Ó Lionáird laat de luisteraar getroost achter in een meditatieve toestand waarin weemoed en verlangen zachtjes sluimeren.


The Gloaming weet met dit adembenemende album een volmaakt werkstuk te creëren. Indachtig de hoes overbrugt men werelden, hopelijk is het album niet als eenmalig kunstwerk te beschouwen.


Hans Jansen.

Website, https://realworldrecords.com/artist/4108/the-gloaming/
Releasedatum, 20 januari 2014 Real World Records

 

maandag 6 januari 2014

Birds Of Chicago, Live


Birds Of Chicago
Birds Of Chicago

Gevleugeld collectief Birds of Chicago is een ensemble rondom Allison Russell (zangeres Po’Girl) en J.T. Nero (JT and the Clouds). Allison Russell maakte indruk met haar inbreng in de groep Po’Girl. De frêle Allison is een multi-instrumentaliste , die vanwege haar stem en de passie waarmee ze die neerzet , minstens zoveel opvalt. Vaak was ze tijdens een Po’Girl-optreden het hoogtepunt van de avond.JT Nero kennen uiteraard als de frontman van JT & the Clouds. Prachtige stemmen die perfect bij elkaar passen en inmiddels ook zijn vastgelegd op het Birds Of Chicago debuut album. Liedjes over hoop, wanhoop, liefde en nog veel meer alledaagse dingen. Hij met zijn prachtige country-soul stem en zij met haar zilverachtige klanken op mandoline en gitaar. Het collectief wordt tijdens deze tour aangevuld met Bart de Win op diverse toetsen en Will Waghorn op drums.
 
vrijdag 31 januari - de Slotplaats, Bakkeveen aanvang 20:30 uur
zaterdag 01 februari - Theater De Lievekamp, Oss aanvang 20:15 uur
zondag 02 februari - Cultureel Café De Amer, Amen aanvang 13:15 uur
maandag 03 februari - Nix & Meer, Enschede aanvang 20:00 uur
dinsdag 04 februari - Blue Room Sessions @ VerkadeFabriek, Den Bosch  aanvang 20:00 uur
donderdag 06 februari - The Lock Keepers @ Grandcafé de Waker, Maassluis aanvang 20:30 uur
vrijdag 07 februari - Acoustic Alley, Den Haag aanvang 20:15 uur
zondag 09 februari - De Oude Remise, Bad Nieuweschans aanvang 15:00 uur
maandag 10 februari - Paradiso, Amsterdam aanvang 20:00 uur 

 
“Nu ze onder de vlag van Birds Of Chicago de handen ineen slaan blijkt hun muzikale chemie nog sterker gekristaliseerd. De songs zijn op bedriegelijke wijze gerieflijk. Volstrekt moeiteloos en ongekunsteld mengen ze talloze Amerikaanse stijlen – Van old-time country tot R & R en soul – ongeveer zoals The Band dat heeft gedaan, al klinkt het in hun geval meertijds als een vorm van hoogstpersoonlijke folkmuziek. Langzaam maar zeker kruipen deze Birds Of Chicago onder je huid, waar ze blijven. Mis ze niet, wanneer ze aanstonds door Nederland toeren”. Herman v/d Horst, Lust For Life

"Het tempo ligt hoog op Live from Space. De liedjes buitelen nagenoeg over elkaar heen, en doen het album nagenoeg uit zijn voegen barsten. 17 liedjes met een gemiddelde duur van nagenoeg 4 minuten waarin het verse echtpaar JT Nero en Allison Russell zich van hun beste kant laten horen. Er wordt naar believen gegrasduind in hun beider achterliggende oeuvre." Rein v/d Berg, FolkForum.nl

 

woensdag 1 januari 2014

Happy New Year!


Een nieuw begin, een nieuw jaar vol met prachtige muziek. Vanaf deze plek wil ik graag mijn lezers een schitterend 2014 wensen. De komende tijd zie ik uit naar o.a. de volgende releases.

Het debuutalbum van het Ierse The Gloaming.



Het nieuwe album The Nocturne Diaries van Eliza Gilkyson.


Tales From The Realm Of The Queen Of Pentacles van Suzanne Vega.