"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

vrijdag 25 oktober 2013

Linda Thompson, Won't Be Long Now

Voorafgaand aan het in 2002 uitgebrachte comeback album Fashionably Late kampte Linda Thompson met ernstige heesheid waardoor haar solocarrière ruim elf jaar stil lag. Met Fashionably Late maakte Thompson echter een van de allermooiste folk albums van de jaren nul. Haar stem bleek wonderwel geconserveerd. Vijf jaar later herhaalde zij dit kunststukje met Versatile Heart. Nu zes jaar later verscheen onlangs haar nieuwe album Won't Be Long Now.

Uiteindelijk zijn het altijd de ballades die mij het beste bevallen en bijblijven. Wat dit betreft komt de luisteraar op Won’t Be Long Now ruimschoots aan zijn trekken. Zo opent het album met het beeldschone Love’s For Babies And Fools dat Linda op aandringen van de helaas overleden Kate McGarrigle voltooide. Voormalig echtgenoot Richard verzorgt de memorabele begeleiding op akoestische gitaar. Verderop laten Sam Amidon (gitaar en banjo) en David Mansfield (Weissenborn gitaar) binnen het samen met Ron Sexsmith geschreven If I Were A Bluebird hun snaren welluidend klinken en verzorgd Amy Helm de achtergrondvocalen. Het door Teddy Thompson geschreven Father Son Ballad is wat mij betreft een hoogtepunt. Dit lied, gedragen door de akoestische gitaar van John Doyle en een door Dave Swarbrick aangestreken viool, brengt diepte aan.



De ingetogen sfeer wordt vastgehouden met het kinderliedje Nursery Rhyme Of Innocence & Experience. Natalie Merchant opende drie jaar geleden hiermee haar onvolprezen Leave Your Sleep album. De samen met Teddy gebrachte traditional Paddy´s Lamentation vindt hier tevens een plek. Het is afkomstig van de soundtrack van Scorcese´s Gang Of New York. Binnen de meeslepende jammerklacht Never The Bride vinden vrijwel alle meewerkende artiesten onderdak waarna Thompson doodleuk Blue Bleezin Blind Drunk brengt. Hier wordt het lot van de door dronkenlap Mickey bont en blauw geslagen bruid bezongen. Mevrouw zet het vervolgens zelf op een zuipen om bij het krieken van de dag geheel lam huiswaarts te keren. Dat zal hem leren!

Laat de luisteraar niet het idee krijgen dat Thompson indachtig de titel en cover zo dadelijk, met de regenjas aan en der dagen zat, de zee inloopt. Humor en lichtheid tekenen zich af op dit album. Tussen de trits meesterlijke ballades strooit Thompson namelijk met de nodige frivoliteiten. Zo neemt dochter Kami in het uptempo As Fast As My Feet de vocalen waar. Dit door Anna McGarrigle geschreven stuk wordt verder versierd door een elektrische gitaar van kleinzoon Jack Hobbs die zo te horen wel eens naar opa Richard geluisterd heeft. Ook Mr. Tams geeft lucht. Aanvankelijk lijkt dit mallotige stuk geheel te detoneren. Na herhaalde beluistering valt het echter toch op zijn plek. Dat zowel Eliza Carthy als Susan McKeown een couplet voor hun rekening nemen versterkt de feestvreugde.
 
 

Won´t Be Long Now werd op verschillende plaatsen in het Verenigd Koninkrijk en Amerika vastgelegd waarbij diverse producers aan de knoppen zaten. Desondanks is er sprake van een wonderwel samenhangend album. Het kan zich zonder moeite met beide voorgangers meten en zal, indachtig de persoonlijke bedankjes van Thompson, in welke vorm dan ook tevens een opvolger kennen.


Hans Jansen.

Webpage, www.lindathompsonmusic.com
Releasedatum, 14 oktober 2013 Topic Records

 

maandag 21 oktober 2013

The Full English, The Full English

Onlangs ontsloot de English Folk Dance and Song Society (EFDSS) een grote hoeveelheid traditionele muziek door deze als digitaal archief gratis beschikbaar te stellen. Men vroeg Fay Hield als project coördinator om een selectie van dit werk voor een groter publiek te brengen. Samen met Seth Lakeman (viool, bouzouki), Martin Simpson (gitaar), Nancy Kerr (viool), Ben Nichols (staande bas, concertina) kwijt zij zich voorbeeldig van haar taak hierbij geholpen door Hurricane Party collega’s Rob Harbron (concertina en viool) en Sam Sweeney ( fiddle, cello, nickelharpa en percussie).



Uitgangspunt bij het samenstellen van het samenwerkingsproject The Full English was om het werk nieuw leven in te blazen. Zou getrouw mogelijk het traditionele materiaal reproduceren stond niet op de agenda. Het gezelschap brengt het project de komende tijd tevens live op de planken.

Alle deelnemende artiesten leveren vocalen aan iets dat meteen van pas komt met het a capella gebrachte Awake Awake. Fay Hield neemt hier meteen het initiatief. Seth Lakeman brengt vervolgens met zijn zo kenmerkende vioolspel het strijdbare Stand by your Guns naar voren. Verderop het album laat hij zich met het ontroerende Portrait Of My Wife juist van zijn meest intieme kant horen. Martin Simpson levert met Creeping Jane een van de hoogtepunten van dit album. Het frivole strijkersarrangement draagt het bezongen getroebleerde renpaard welhaast eigenhandig over de eindstreep.

Het album kent twee instrumentale stukken. Allereerst is er het gracieuze Morris-deuntje William And Nancy. Vocalen uit een ver verleden, vastgelegd op een wasrol, openen het ijle Brigg Fair dat de luisteraar op het puntje van zijn stoel achter laat.


De The Full English bestaat uit een brede waaier van love-songs, music-hall, zeemansliederen en dance-tunes. Zo buitelen de stemmen van Fay Hield en Nancy Kerr vrolijk over elkaar in het dansbare Arthur O’Bardley terwijl Ben Nichols verderop krachtig de vocalen waarneemt op het stoere zeemanslied Rounding The Horn.

Het album wordt afgesloten door Fay Hield die met behulp van het fraaie koortje Man In The Moon bezingt waarna ze met het prachtige Linden Lea het licht uit doet. De 19e eeuwse tekst van William Barnes, gestoeld op muziek van Vaughan Williams, wordt meeslepend gebracht. Fay Hield steekt hiermee mentrix Maggie Boyle regelrecht naar de kroon.

Folk liefhebbers komen dit jaar met diverse projecten goed aan hun trekken. Naast Laylam (Eliza Carthy, Bella Hardy, Lucy Farrell & Kate Young) en The Liberty To Choose (James Findlay, Bella Hardy, Lucy Ward & Brian Peters) overtuigt The Full English met het gelijknamige album. Rest mij nog te zeggen dat dit project, met zijn fraaie verpakking en complete achtergrondinformatie, voorbeeldig wordt gepresenteerd.


Hans Jansen.

Webpage, http://www.fayhield.com/
Releasedatum, 7 oktober Topic Records


Amelia Curran, Live

 
 
Deze Canadese singer-songwriter, uit de Six Shooter stal, maakt ijzingwekkend goede liedjes. Voor haar laatste album ‘Hunter Hunter’ ontving ze een Juno award (de Canadese Grammy!). Haar stem doet wat denken aan Aimee Mann meets Suzanne Vega. Ondanks het melancholische karakter van veel van haar songs is Amelia op het podium een uiterst sprankelende en soms ook behoorlijk grappige persoonlijkheid. Haar muziek wordt in haar thuisland omschreven als “a bit like Leonard Cohen being channelled in a dusty saloon by Patsy Cline.” Haar nieuwe album ‘Spectators’ is in januari uitgekomen bij Blue Rose Records en is wederom een juweeltje waarvoor ze alweer een Juno Award nominatie op zak heeft. 

 

"Tien knap geschreven liedjes. Ze bezorgen een euforisch gevoel waardoor je wilt uitroepen; “Yes!”. Het gevoel wat je krijgt wanneer iemand bovenmatig presteert! Spectators als geheel is dan ook niets anders dan een bull’s eye!" Rein van den Berg, FolkForum.nl

"wat is dit een mooie en indrukwekkende plaat... Onmisbaar voor liefhebbers van vrouwelijke singer-songwriters in het rootssegment en voor muziekliefhebbers ver daar buiten." Erwin Zijleman, Krenten Uit De Pop

"na de beluistering van “Spectators” van Amelia Curran duikt er bij mij toch een dwingend gevoel op om nu al een jaarlijstje 2013 aan te leggen en daarop dit beklijvend mooie en qua songteksten wat donker uitgevallen album helemaal bovenaan te noteren." Valsam, Rootstime.be

 


vrijdag 25 oktober - Theater de Wegwijzer, Nieuw en Sint Joosland aanvang 20:30 uur

zaterdag 26 oktober - Landgoed Thedinghsweert, Tiel aanvang 20:30 uur

zondag 27 oktober - A Walk About Music, Edam aanvang festival 13:00 uur

maandag 28 oktober - Nix & Meer, Enschede aanvang 20:00 uur

dinsdag 29 oktober - Cultureelcentrum de Breughel, Bree, België aanvang 20:15 uur

woensdag 30 oktober - Kapitein Zeppos, Amsterdam aanvang 20:30 uur



* foto's http://www.flickr.com/photos/luckydicesandra/sets/72157635271061290/

* web: http://www.ameliacurran.com/

* youTube video "What Will You Be Building" http://youtu.be/MNMtSwrlJEw

* facebook: https://www.facebook.com/AmeliaCurranMusic

zondag 13 oktober 2013

Fabian Holland, Fabian Holland

Hij groeit op in Engeland en verhuist op zijn zestiende naar de Abruzzen in Italië. Zijn vader speelt gitaar en mondharmonica. Vanaf zijn zevende speelt hij zelf gitaar. In zijn vaders muziekcollectie zijn artiesten als Muddy Waters, R.L. Burnside, Son House en Howlin’ Wolf aan te treffen. Hij woonde in de bergen zonder elektriciteit, de verzamelde studio apparatuur en elektrische gitaren werden dan ook overboord gezet. Gewapend met een akoestische gitaar verdiende hij vervolgens als straatartiest de kost.

Hij lijkt met zijn instrument vergroeid, ziel en zaligheid liggen in zijn snarenspel besloten. Zijn werk wordt vergeleken met dat van grootheden als Bert Jansch en Martin Simpson. Hij presenteert zijn niet geringe kunnen op een zojuist verschenen titelloos debuutalbum. Zijn naam is Fabian Holland.

 
Holland ziet zichzelf als een verhalenverteller. Dit element is nadrukkelijk op het album terug te vinden. Hij vindt inspiratie in de kleinste dingen of in ontmoetingen met anderen. Zijn verhalen zijn niet per definitie autobiografisch. Eigenlijk schrijft hij zelden over zichzelf maar verplaatst hij zich het liefst in personages.

Zijn debuutalbum bestaat uit negen nummers. Het leeuwendeel schreef hij zelf. Daarnaast brengt Holland een enkele folk of blues klassieker. Zijn bedachtzame folk-blues geluid bestaat uit stem en gitaar, incidenteel opgesmukt met de contrabas van Tim Harries, viool Guy Fletcher, accordeon Simon Care en harmonica Will Pound.

Het album opent met het donkere The Landlord´s Daughter. Het sinistere stuk verhaalt over een beschermende vader die de minnaar van zijn dochter doodt waarna ook hij een smartelijk einde tegemoet ziet. Naast eerdergenoemde folk giganten wil ik hier Kelly Joe Phelps noemen. Holland neemt in Skip James´ Hard Time Killing Floor Blues vooral folk als uitgangspunt waar Phelps met dezelfde song op zijn Tap The Real Cane Whirlwind album de blues spreken laat. Naast donkerte is er ook plek voor lichtere momenten zoals in het walsje Like Father Like Son. Het overkomt velen van ons: je gaat steeds meer op je vader lijken.


Een van de hoogtepunten is wat mij betreft Home. Ditmaal vertelt Holland zijn eigen verhaal over het wonen op vloeren en sofa’s van vrienden. Als professioneel artiest was hij nog niet geslaagd. Holland ervoer zichzelf als mislukt, een terugkeer naar zijn ouders in Italië een brug te ver. Het fraai uitgesponnen Mad Eric mag zich tevens tot een van de hoogtepunten van dit album rekenen. De droevige lotgevallen van alcoholist Eric worden met veel mededogen geschetst waarbij de mondharmonica van Will Pound de treurnis verder onderstreept.

Het album sluit af met de traditional Banks of the Dee. Begenadigt gitarist Holland brengt deze klaagzang ingetogen. Stem, gitaar en een streepje accordeon volstaan om het verhaal van de vergrijzende werkloze mijnwerker voor het voetlicht te brengen.

Wie veel reist kan veel verhalen. Fabian Holland grijpt de luisteraar met dit uitstekende debuut meteen bij de kladden om daarna niet meer los te laten. Veel spelen, blijven leren en zijn eigen weg gaan zo ziet Fabian Holland de toekomst. Deze uitstekende vakman kan zijn toekomst vol vertrouwen tegemoet zien.


Hans Jansen.

Webpage http://www.fabianholland.com/
Releasedatum, 7 oktober 2013 Rooksmere Records

   

zaterdag 5 oktober 2013

Bert Jansch, Acoustic Routes

“De legendarische gitarist en songschrijver Bert Jansch overleed, na een jarenlange strijd tegen kanker, in 2001 op 67 jarige leeftijd. Hij liet een indrukwekkende discografie achter die, naast wisselvalligheid, toch ook tot een aantal albums heeft geleid die wat mij betreft tot het beste binnen de Britse folk gerekend mogen worden. Jansch was een meer dan uitstekend gitarist en had een eigen karakteristiek stemgeluid. Dat hij tot de grote namen binnen de folk behoort mag duidelijk worden uit het feit dat hij naast een solocarrière tevens oprichter was van folk band Pentangle. Hij speelde hierin met collega meestergitarist John Renbourn en bassist Danny Thompson en was van zeer grote invloed op o.a. Paul Simon, Bob Dylan, Jimmy Page, Nick Drake en Neil Young”.

Aldus begint het uitgebreide overzichtsartikel over Bert Jansch van Arjan Post dat binnenkort ook hier te lezen is.



Inmiddels is het ruim twintig jaar geleden dat Bert Jansch zijn Acoustic Routes project uitbracht. Om dit jubileum luister bij te zetten is het album begin dit jaar als dubbelalbum opnieuw uitgegeven ditmaal inclusief zestien niet eerder gepubliceerde tracks. Nu enkele maanden later zijn tevens de beelden van de bijbehorende documentaire toegevoegd waarmee het project zijn definitieve vorm heeft gekregen. Acoustic Routes is op locatie gefilmd in Edinburgh, Londen, Los Angeles, San Francisco en Oakland. Beide albums kennen gastoptredens van uiteenlopende folk en blues muzikanten als Brownie McGhee, Davey Graham, Wizz Jones, Anne Briggs, Raph McTell, Martin Carthy, John Renbourn, Jacqui McShee en Al Stewart. De set bevat verder een boek met kopieën van de originele bladmuziek inclusief teksten. De film kent tevens uniek beeldmateriaal van Jackson C Frank.


Hans Jansen.

Webpage http://bertjansch.com/
Releasedatum 23 september 2013 Leman Production LTD