"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

zondag 27 februari 2011

Jonathan Day, Carved In Bone.


Jonathan Day, Carved In Bone.

Ergens op de grens van de traditionele en de progressieve folk smeedt Jonathan Day zijn werk. Opgegroeid als stadsmens tussen de staalfabrieken woont hij sinds jaar en dag tussen de bossen en beken in Shropshire Engeland. Jonathan’s werk bestaat o.a. uit een drietal op cassette uitgebrachte werken. In 1992 debuteert hij op c.d. met A Different Land in 1994 gevolgd door Green Drum waarna hij in 2004 het album A Sky Like Me maakt en het langere tijd stil wordt omtrent de man.
Zijn werk is aanvankelijk o.a. geïnspireerd door zijn christelijke levensovertuiging. Later wordt zijn werk tevens bepaald door een steeds sterker politiek bewustzijn vergezeld van muzikale invloeden van over de wereld. Op zijn vierde en meest recente album Carved In Bone laat Jonathan Day zich met name inspireren door de natuur die hem omringd. “Ik hou van de rust, de dieren en de bomen”.

Dit akoestisch vormgegeven en enorm veelzijdige album geeft haar schoonheid slechts langzaam prijs en vergt een ouderwetse tijdsinvestering van de luisteraar. In die zin lijkt Carved In Bone een representant van de Engelse vooruitstrevende folk uit de jaren zeventig te zijn. Muzieklabels als Charisma of Island zouden hier in dat tijdsgewricht raad mee geweten hebben. Bij nadere beluistering gaan de gedachten onwillekeurig tevens uit naar Bruce Cockburn, een artiest met een vergelijkbare politieke en christelijke achtergrond. Verder lijkt de ernst en bedachtzaamheid van Chris Wood nooit veraf te zijn. Her en der is een associatie met het timbre van Peter Hammill niet weg te denken. Voorwaar een fraai gezelschap.

Opener Canticle laat een gedreven Jonathan Day horen vergezeld van kristalhelder gitaarspel, viool, viola en cello en de achtergrondvocalen van Chris While. Zij zal gedurendende het gehele album een rol van betekenis blijken te vervullen. Opvolger en vroeg hoogtepunt Bonnie Light Horseman/ My Grandfather The Boy laat een prachtig duet tussen beiden horen. Deze traditioneel aandoende ballade is fraai gevat in een subtiele viool en cello. Met de intieme en ontroerende akoestische gitaarballade Faint Falling Light benadert Day griezelig dicht het werk van de al eerder genoemde Bruce Cockburn.

De bass clarinet waarmee She Walks In Silence opent is het startsein voor verdere exploratie en verdieping. Verandering is op til. Jonathan Day zoekt de grenzen van zijn vocale bereik op, ritmes en koortjes kiezen voor toegenomen dynamiek. Dat hij een songwriter van kaliber is laat The Heron, The Stickelback and the Shrew overtuigend horen. Hier worden poëzie en complexe arrangementen gecombineerd welke tot een zelden gehoorde gelaagdheid leidt. Hartstochtelijke natuurlyriek is tevens te horen in de titelsong Carved In Bone met alweer zo’n schitterend strijkersarrangement. Het bedachtzame Vagabond leidt uiteindelijk naar afsluiter Yellow Eyed Crow. Hier lijkt Jonathan Day’s niet geringe talent samengebald te zijn. “The black crow sings in the poplar tree, sings the song about endless change” Eindeloze verandering en het wisselen van de seizoenen...

Met Carved In Bone heeft Jonathan Day een beschouwend en ongelooflijk rijk album gemaakt. Om met zijn eigen woorden te spreken “Contemporary rural music from Shropshire”.

Hans Jansen.

Website http://www.crossrhythms.co.uk/artists/11913/
Releasedatum 7 februari 2011 Niimiika

 

woensdag 9 februari 2011

Emily Barker & TheRed Clay Halo, Almanac.


Emily Barker & TheRed Clay Halo, Almanac.

 Emily Barker, Australische van geboorte en sinds enige jaren woonachtig in Engeland, debuteert in 2007 verdienstelijk met het countryfolk album Photos, Fires,  Fables. Opvolger Despite The Snow genereert extra aandacht, track Nostalgia vergezelt de titels van de Engelse Wallander serie. The Red Clay Halo vormt inmiddels de vaste begeleidingsband. Het derde album Almanac is een volgende stap in Barker’s ontwikkeling. Barker ontwikkelt zich van verdienstelijk naar veelbelovend en met Almanac vervolgens naar één van de vaandeldragers van de moderne Engelse folk.

Voorganger Despite The Snow liet nog enige wisselvalligheid in kwaliteit horen en de instrumentale stukken vertraagden het album enigszins. Almanac laat zich als een naadloos en samenhangend album beluisteren waarbij de kristalheldere productie voller en warmer is. Emily Barker en The Red Clay Halo lijken verder naar elkaar toegegroeid te zijn en is er veel meer sprake van een gezamenlijk product. Barker heeft zich bij het tot stand komen van dit album door jeugdhelden Carole King en Neil Young laten inspireren. Dit is met name terug te horen in de compactheid van zowel composities als teksten. Acht van de elf songs kennen een éénwoordige titel, alsof ze wil aangeven vooral voor focus te kiezen. De geboden muziek baseert zich vrijwel uitsluitend op Engelse folk. Het meeslepende  en direct aansprekende album is veelal uitgewerkt op basis van cello, viool, fluit en prominent aanwezige accordeon.  Het instrumentale palet is, in vergelijking met Despite The Snow, incidenteel uitgebreid met o.a. trompet, french- en flügelhorn.

The Red Clay Halo brengt ditmaal geen instrumentale stukken. Men kiest eerder voor een uitgebreid intro van ruim een minuut in bijvoorbeeld Little Death waardoor het geheel aan onderhuidse spanning wint. Het noemen van hoogtepunten op een zo overduidelijk nauw samenhangend album is altijd een hachelijke onderneming. Toch wil ik o.a. graag het stemmige en ingetogen Pause noemen. De in het oor springende orgelpartij speelt hier in een dragende rol. Calender spat even verderop welhaast van pure levenslust uit de speakers. Twee kanten van dezelfde medaille. Het gepassioneerd gebrachte Ropes, Light en Witch of Pittenweem leveren telkens vocaal vuurwerk op, Barker beschikt over een krachtige, heldere stem. Afsluiter Bones lijkt direct aan te sluiten bij het al eerder genoemde Nostalgia van Despite The Snow waarmee de cirkel rond is.

Almanac bestrijkt een rijk muzikaal spectrum en biedt een scala aan emoties. Liefhebbers van avontuurlijke (Engelse) folk hebben met de derde van Barker een album van formaat te pakken.


Hans Jansen.

Releasedatum, 7 februari 2011 Everybody Sang.