"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

woensdag 18 juni 2014

Martin & Eliza Carthy, The Moral of the Elephant

Het belang van sommige artiesten is amper te overschatten. Martin Carthy behoort tot deze categorie.Dit jaar ontving hij de BBC Folk Lifetime Achievement Award. Hij inspireerde de jonge Bob Dylan en had bemoeienis met (het ontstaan van) illustere bands als Fairport Convention, Steeleye Span, The Albion Band en Imagined Village. Binnen laatstgenoemde band is ook zijn dochter Eliza Carty actief. Hij is getrouwd met folk zangeres Norma Waterson waarmee meteen een link naar deze muzikale familie is gelegd.

Voor Martin en Eliza is het alweer twintig jaar geleden dat beiden samen muziek opnamen voor het Waterson/Carthy album uit 1994. Eliza vervaardigde in 2010 met haar moeder Norma Waterson het vijf sterren album The Gift. Voor het zojuist gepresenteerde album The Moral of the Elephant besloten vader en dochter het met zijn tweeën te proberen. In tegenstelling tot The Gift is dit mede door Oliver Knight geproduceerde album vrijwel live opgenomen en geheel opgetrokken uit slechts stem, gitaar en viool.


Vader en dochter selecteerden voor het album acht traditionals. Verder bewerkte men drie door derden geschreven stukken. Door de subtiele instrumentatie ligt de nadruk op beider doorleefde stemmen. Tot de meest opvallende stukken behoort zondermeer Eliza’s versie van het door de moeder van Nick Drake (Molly) geschreven Happiness. Dit elegante en van weemoed doortrokken lied ontroert in al zijn eenvoud. Het biedt de gelegenheid om de nog steeds toenemende vocale vermogens van Eliza Carthy te laten schitteren.

Met Monkey Hair wordt de Schotse singer-songwriter Michael Marra geëerd. Hij verwekt almaar kinderen die hij vervolgens naar het front stuurt is het verhaal. Titelsong The Elephant is gebaseerd op een gedicht van John Godfrey Saxe. Dit fraaie geheel wordt onnavolgbaar gezongen door Martin en Eliza. De moraal: Mensen zijn geneigd alleen hun eigen gedachten voor waarheid aan te nemen. Zelden kunnen zij het grotere geheel zien, dat vaak meer is dan de som der delen.


Tot de meest opvallende traditionals behoort o.a. Grand Conversation On Napoleon.  Hier wordt zijn smartelijke ondergang voor de poorten van Moskou bezongen. Dit terwijl de arme Britten nog zo op een einde aan hun armoede hoopten, eigenhandig door Boni tot stand gebracht. Ook het bekende Waking Dreams (Awake, Awake) is het vermelden waard. Waar Fay Hield met The Full English dit vorig jaar tot een vocaal kunststukje vormde, maken stem en viool van Eliza Carthy samen met de akoestische gitaar van Martin Carthy minstens evenveel indruk. Hij brengt elders op geheel eigen wijze o.a. de opener Her Servant Man en het prachtige Queen Caraboo. Het album sluit af met een gezamenlijk gebrachte versie van Died For Love. Met dit stuk brengen vader en dochter nadrukkelijk een eerbetoon aan het veel te jong overleden familielid Mike Waterson.

Met The Moral of the Elephant presenteren Martin & Eliza Carty een even fris als ongecompliceerd klinkend album. “Eenvoud is niet het kenmerk van de beginner. Het is de duur bevochten stempel van de meester”. (Godfried Bomans).


Hans Jansen

Webpage http://www.watersoncarthy.com/
Releasedatum 2 juni 2014 Topic

5 opmerkingen:

  1. Aanvankelijk zou ik dit album linkse hebben laten liggen. Deze recensie zorgt voor een wending.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Hans,

    Op dit moment heb ik het album nog niet gehoord. Het staat wel op Spotify, maar ik wacht totdat ik het album in huis heb. Happiness bevalt me ieder geval prima. Vader en dochter (samen met moeder Norma) speelden nog samen op het album No one stands alone van Blue Murder uit 2002.

    Groet,

    Theo

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt Theo. Beiden speelden in de tussenliggende periode vaker samen. Het ging mij niet zozeer om de biografische precisie. Beiden zien de huidige samenwerking zelf als de eerste echte sinds...

      Verwijderen
  3. Vooralsnog een mooi album. Moet mogelijk nog wat groeien, behoort nog niet tot de mooiste albums van dit jaar. Geniet er wel van.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voorlopig dingt het album wat mij betreft volop mee in de hoogste regionen.

      Verwijderen