Folk Lantern, Jaarlijst 2014

2014, ook dit jaar weer een muziekjaar om in te lijsten. Onderstaand, naar mijn bescheiden mening, de allermooiste tien albums.

1.      The Gloaming, The Gloaming

De leden van de Iers/Amerikaanse The Gloaming band hebben ruimschoots hun sporen verdiend binnen o.a. de Ierse muziek en de Amerikaanse muziek. Bij het beluisteren van de subtiel dwingend zingende Iarla Ó Lionáird gaan mijn gedachten meermalig onwillekeurig uit naar Antony Haggart. Het klaaglijke, kwetsbare en het poëtische waarmee ook Ó Lionáird diepe indruk maakt bindt hen. Violist Martin Hayes speelt doorlopend de sterren van de hemel waarbij ook pianist Thomas Bartlett, tevens producer van dit album, met zijn schaarse en subtiele pianospel van onschatbare waarde blijkt te zijn. The Gloaming weet met dit adembenemende album een volmaakt werkstuk te creëren. Indachtig de hoes overbrugt men werelden. Hopelijk is het album niet als eenmalig kunstwerk te beschouwen.

2.      Natalie Merchant, Natalie Merchant

Terwijl Merchant aan voorgaande albums werkte schreef ze tevens nieuwe liedjes. Elf van deze stukken heeft ze op dit titelloos album verzameld. Het geheel laat zowel muzikaal als tekstueel een behoorlijke verscheidenheid horen. Naast de altijd fraaie fluwelen stem van Merchant zorgen ook de mooi uitgewerkte strijkers- en blazersarrangementen voor de nodige verbinding. De productie nam Merchant ditmaal zelf ter hand zodat haar songs handelend over het slagen of falen in de liefde, spijt, ontkenning, overgave en bij gelegenheid een triomf optimaal tot hun recht kunnen komen. Op haar titelloze album lijkt Natalie Merchant het leven zoals het zich aandient onder ogen te willen zien. Zowel tekstueel als muzikaal geeft het geheel blijk van een verder toegenomen rijpheid. Het complete werk van Merchant mag wat mij betreft als excellent worden beschouwd. Met haar nieuwe album voegt zij hier een uitmuntend hoofdstuk aan toe.

 

3.      Ewan McLennan, Stories Still Untold

 

 

Dit jaar werd ik gegrepen door het werk van de Schotse folkzanger Ewan McLennan. Zijn eerste twee albums gingen tot voor kort geheel langs mij heen. Collega en mentor Martin Simpson verfraaide met zijn gitaar het voorgaande album The Last Bird To Sing. Voor het nieuwe album Stories Still Untold staat hij samen met Dick Gaughan ditmaal McLennan met raad en daad bij. Net als Gaughan beschikt McLennan over een bijzondere en karakteristieke zangstem. Gecombineerd met zijn rijk geschakeerde gitaarspel levert dit misschien wel zijn beste album tot nu toe op. Met Stories Still Untold brengt Ewan McLennan verhalen waarmee hij het heden met het verleden verbinden wil. Hij wil hierbij vooral over het leven van gewone mensen vertellen. Het resultaat is een even oprecht als aangrijpend album.

 4.      McNeill & Heys, Any Other Morning
 

De klassiek geschoolde multi-instrumentalisten Jack McNeill en Charlie Heys brachten op hun vorige albums al op eigenzinnige wijze hun versie van de hedendaagse Britse folkmuziek. Met Any Other Morning presenteert dit hoogst originele duo het vierde album. Zowel de teksten als de muziek zijn volop door de natuur geïnspireerd en laten bijkans aangenaam verdwalen in het Lake District. Het album wordt grotendeels bepaald door de akoestische gitaar van McNeill en de viool van Heys. Daarnaast brengen beiden accenten aan met (bas)klarinet, harmonium, banjo en Glockenspiel. Indachtig de klassieke achtergrond van Jack McNeil en Charlie Heys laat Any Other Morning zich welhaast als één samenhangende compositie beluisteren en nodigt met gemak uit tot vaker luisteren. Het geheel is bijzonder fraai geïnstrumenteerd en klinkt daarmee even harmonieus als de bezongen thematiek. Any Other Morning is van een zeldzaam gehoorde schoonheid.

A Hymn to the Wolves from Oliver Clark on Vimeo.

5.      Siobhan Miller, Flight Of Time

 

 

Niet zelden schuilt de kracht van muziek in eenvoud. Artiesten die hun werk met het hart op de tong naar voren brengen en het muzikaal gezien klein houden hebben doorgaans mijn voorkeur. Tegelijkertijd is het geen dogma of een garantie voor een boeiend en geslaagd album. Zo brengt de uit Schotland afkomstige Siobhan Miller met haar zojuist verschenen solodebuutalbum Flight Of Time een op alle fronten geslaagd rijkelijk geïnstrumenteerd en gearrangeerd album. Voor haar nieuwste album zocht Siobhan de samenwerking met zanger en liedjesschrijver James Grant. Beiden namen een kleine twee jaar de tijd om afzonderlijk of samen het materiaal voor Flight Of Time te schrijven. Een aantal stukken zijn voorzien van weelderige arrangementen afkomstig van de hand van Pete Whitfield en ingespeeld door het Praags Philharmonisch Orkest. De alomtegenwoordige soulvolle koortjes, die her en der dicht tegen gospel aan schurken, worden door o.a. Emily Smith en Kirsteen Miller verzorgd. Middenin dit gezelschap straalt de prachtige en warme stem van Siobhan Miller. Mocht er een hiernamaals bestaan dan klinken dergelijke klanken door de speakers.

6.      Alexa Woodward, Might Nigh

Voor haar nieuwe album Might Nigh zocht Woodward naar een ander en voller geluid. In haar eigen woorden niet zozeer een grote stap voorwaarts maar veeleer een logische volgende stap. Het album wordt als nooit tevoren bepaald door de inzet van gitaar, bas en drums. Gebleven zijn de fraaie koortjes, de afgewogen instrumentatie en de licht excentrieke vocalen. Woodward woonde in het verleden in steden als Boston en New York. Op Might Nigh laat zij zich inspireren door de couleur locale uit haar jeugd in de Blue Ridge Mountains. De afgelopen jaren was er sprake van de nodige ups en downs. Ook deze ervaringen heeft zij binnen haar nieuwe werk een plek gegeven. Met een fantasierijke mengeling van meerstemmige vocalen, originele elektronische en vertrouwde akoestische klanken weet Alexa Woodward opnieuw een volstrekt eigen wereld te creëren. Might Nigh is net als zijn voorgangers diep in de Amerikaanse traditie geworteld maar klinkt tegelijkertijd verrassend eigentijds.

7.      Charlie Dore, Milk Roulette

Met Milk Roulette is de uit Engeland afkomstige Charlie Dore alweer aan haar achtste album toe. Eind jaren zeventig had deze voormalige popster een hit met Pilot of The Airwaves. Verder was zij actief als actrice en songwriter. Haar vroegere werk werd door o.a. Tina Turner en Celine Dion uitgevoerd. Sinds enige jaren gooit zij het over een andere boeg en is actief binnen o.a. de akoestische country en folk. Het materiaal voor Milk Roulette schreef Dore met multi-instrumentalist Julian Littman. Het geheel werd samen met vrienden uit de folk scene thuis vastgelegd. Dore zingt over thema’s als geboorte, liefde, huwelijk en de dood. Zij weet deze thematiek binnen beeldende teksten en sterke melodieën te vangen. Haar vibrerende stem klinkt met enige regelmaat alsof deze uit een ander tijdsgewricht afkomstig is. Bij beluistering van het album gaan mijn gedachten tevens onwillekeurig uit naar de kwetsbare stem van Anna McGarrigle. Met Milk Roulette brengt Charlie Dore een prachtig en ontroerend album.

8.      Mark Erelli, Milltowns

Op het dit jaar verschenen album Milltowns brengt Erelli een ode aan zijn collega en mentor Bill Morrissey. Voordat hij met het werk van Morrissey in aanraking kwam verkeerde Erelli  in de veronderstelling dat ware troubadours exclusief uit Texas afkomstig waren. Het werk van Bill Morrissey, met zijn schetsen van het kleinsteedse leven in New England, deed hem anders beseffen. Voor Milltowns interpreteert Erelli twaalf Morrissey songs aangevuld met de door hem zelf geschreven titelsong. Bill Morrissey stierf in 2011 na jaren van overmatig drinken in slechte gezondheid. Erelli haalt soms pijnlijke herinneringen aan hem op met het zelfgeschreven Milltowns waarmee het album besluit. Prachtige melodieën en harmonieën domineren Milltowns. Mark Erelli betoont met dit album op liefdevolle wijze eer aan zijn voormalige mentor. Sterker, het kan als ijkpunt van zijn gehele werk worden beschouwd.

9.      Jenny Scheinman, Littlest Prisoner

Voor haar achtste album The Littlest Prisoner deed Scheinman een beroep op de kwaliteiten van producer Tucker Martine. De ruggengraat van het album wordt gevormd door het kenmerkende gitaargeluid van Frisell vergezeld van de door Brian Blade bespeelde drums. Naast de onlangs ontdekte vocalen neemt Jenny viool en mandoline voor haar rekening. Het album bestaat uit geheel zelfgeschreven werk, zeven vocale stukken aangevuld met drie instrumentals. Ze wekt hiermee een boeiende mengeling van jazz, country en folk tot leven. Het even eenvoudig als doeltreffend geïnstrumenteerde geheel is binnen drie dagen opgenomen. Met The Littlest Prisoner lijkt Jenny Scheinman definitief haar stem gevonden te hebben. Diep geworteld in de jazz, country en folk brengt zij haar navrante teksten betoverend waarbij zelfs de kleinste stembuiging de grootste betekenis kan hebben.

10.  Gregory Page, One Way Journey Home

Gregory Page werd in 1963 in Londen geboren. Op zijn veertiende verhuisde hij naar San Diego en werd Amerikaans staatsburger. Daarnaast is hij sinds half juni ook Iers staatsburger. De reden hiervoor is dat hij dan niet steeds visa dient aan te vragen voor zijn veelvuldige verblijf in Europa. Op One Way Journey Home worden de jazzinvloeden uit zijn voorgaande werk ingeruild voor Ierse folk invloeden. In wezen verandert er verder niet zoveel. Ierse muziek is ook vaak weemoedig en romantisch. Het album werd geproduceerd door zijn goede vriend Jason Mraz. Ooit hielp Page Mraz aan een optreden en zo groeide een vriendschap. One Way Journey Home is een prachtige plaat geworden van een geweldige zanger die verdwaald is in deze moderne tijd en een hang naar het verleden heeft en daar in zijn muziek uiting aan geeft.