"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

zaterdag 14 maart 2015

Sam Lee, The Fade In Time

De uit Londen afkomstige zanger en liedjeschrijver Sam Lee debuteerde in 2012 met het album Ground Of Its Own. Het album viel mij toen niet in het bijzonder op. Het zou tot dit jaar duren alvorens zijn werk ten volle tot mij doordrong. Antropoloog en voormalig leraar Sam Lee verzamelde voor zijn nieuwe album The Fade In Time oude muziek. Hij trok hiertoe als een hedendaagse Cecil Sharp door Engeland, Schotland en Ierland. Hij bezocht daarbij veelal ouderen die via overlevering de kennis van soms honderden tot duizenden jaren oude liederen bij zich dragen. Het gaat om fundamentele verhalen over hartzeer, de liefde, tragiek en de dood. Lee koos ervoor om opnames van deze liederen te maken voordat ze definitief verloren zouden gaan. Vervolgens zette hij deze field recordings op een website zodat anderen er uit kunnen putten. De traditionele stukken zijn afkomstig van de zogenaamde travellers, rondtrekkende zigeuners die al in het pre-Keltische tijdperk o.a. door Engeland, Schotland en Ierland trokken. Vaak bestaan er meerdere versies of interpretaties van hetzelfde stuk, iets dat het unieke karakter van deze muziek verder onderstreept.


Bij het naar de 21e eeuw vertalen van de field recordings koos Sam Lee ervoor om de (zang) melodie van het oorspronkelijke materiaal als uitgangspunt te nemen. Op de arrangementen leefde hij zich echter geheel uit. Hier waait de wind uit alle windstreken. Zo zijn er verwijzingen naar o.a. de Japanse muziek en klinkt er een bruiloftsmars uit Tadzjikistan. Authenticiteit is iets dat hem hierbij niet voor ogen stond. Authenticiteit bestaat niet aldus Sam Lee. Iedereen wordt door iedereen beinvloed, de wereld is dorp.

Bij het tot stand komen van The Fade In Time liet Sam Lee zich bijstaan door o.a. cellist Francesca Ter-Berg, trompettist Steve Chadwick, violist Flora Curzon, percussionist Josh Green en koto-speler Jonas Brody. Bij de productie van het album was ook o.a. Arthur Jeffes van Penguin Café betrokken. Eerlijk gezegd moest ik aanvankelijk wennen aan de enorme diversiteit van het materiaal. Ook de nadrukkelijke wijze van zingen vergde enige tijd alvorens deze op mijn waardering kon rekenen. Na een tiental luisterbeurten is The Fade In Time echter stevig onder de huid gekropen.


Ondanks de grote stilistische verschillen is er sprake van een naadloos in elkaar vloeiend geheel. Speciale vermelding verdienen de op het album verwerkte field recordings binnen bijvoorbeeld The Bonny Bunch Of Roses of het met rollende Schotse tongval geïntroduceerde Lord Gregory. Vrijwel aan het begin van het album weet Sam Lee mijn hart te veroveren met een schitterende versie van Blackbird. Hij brengt het verhaal van een vrouw die in een merel wenst te veranderen zodat ze naar het schip van haar geliefde kan vliegen bijzonder overtuigend. Uit de mond van de 87 jarige Freda Black tekende Sam Lee honderden stukken op. Voor The Fade In Time selecteerde hij Over Yonders  Hill waarop o.a. viool en blazers te horen zijn. Op het stemmige Lovely Molly laat Lee zich door het Roundhouse Choir bijstaan. Hiermee wordt de diversiteit van het album verder onderstreept.

Met The Fade In Time brengt Sam Lee een zeer bijzonder werkstuk, welhaast enig in zijn soort. Dit kleurrijke album overtuigt op alle fronten.


Hans Jansen

Releasedatum 16 maart 2015 The Nest Collective


Geen opmerkingen:

Een reactie posten