Rachel Sermanni, The Bothy Sessions.

Rachel Sermanni, The Bothy Sessions.

Begin jaren negentig, 1993 om precies te zijn, verschenen de eerste berichten over Jeff Buckley even later gevolgd door de e.p. Live at Sin-E. Mijn vrouw reageerde in eerste instantie wat lacherig “dat het de zoon van de door jou aanbedenTim Buckley is betekend nog niet dat het ook die kwaliteit heeft”. Jeff Buckley bleek echter een revelatie van de eerste orde te zijn die zowel muzikaal als vocaal de grenzen van zijn universum verkende. Sindsdien loopt mijn vrouw weg met o.a. het album Grace.

Waarom deze opening inzake een review van de 19 jarige Schotse jonge bloem Rachel Sermanni? Rachel zal geen beroemde ouders hebben en ook andere vergelijkingen gaan mank. Toch moest ik bij beluistering van haar debuut e.p. The Bothy Sessions met regelmaat ook aan de jonge Buckley denken. Sermanni verkent haar muzikale en vocale mogelijkheden namelijk met graagte en opmerkelijke intensiteit. Of de geschiedenis zich herhaalt staat voorlopig in de sterren geschreven.

Rachel Sermanni was reeds tweemaal te gast in Nederland, zowel Eurosonic als het Naked Song Festival mochten zich in haar belangstelling verheugen. De Schotse nachtegaal met Italiaans bloed stond in Eindhoven volgens berichten in de kleine foyer op te boksen tegen hele stromen voorbijtrekkend publiek, maar het lukte haar toch om steeds meer mensen vast te houden met haar bijzonder fraaie zang.

Op de stembanden van Rachel Sermanni lijken zich ijskristallen op te houden vergelijkbaar met andere Noordelijke sirenen als Ane Brun en Emiliana Torrini. Haar dictie en timbre versterken deze indruk. Ook lijkt de relatieve koelte van Catherine Feeny met regelmaat vaardig over haar te worden. Akoestische gitaar, piano, viool en Chinese fluit bepalen het beeld in intrigrerende opener Waltz waarin Sermanni nog het nodige achter de kiezen lijkt te houden. Het ultra korte Little Prayer legt lijntjes naar het vroege, en enigszins naieve werk, van Ane Brun. Afsluiter In The Hollow neemt ruim de tijd om het verhaal van de inmiddels iets zelfverzekerder danser uit het openingsnummer te vertellen waarbij Sermanni van begin tot eind weet te boeien.

Het losjes klinkende en jazzy Pablo’s City stelt Sermanni in staat om ook vocaal helemaal los te gaan. Haar uitwaaierende stem roept in al haar passie en intensiteit plots herinneringen op aan Mary Margaret O’Hara. Ook zou zij weg hebben geweten met desolate pareltjes als “Tonight I dreamt the lust out of my blood. If  clenched limbs around another. It didn’t free my spirit . It couldn’t help me weep. I just needed rid of needing”. 

Het leven beleven alsof je alles voor het eerst ziet, met dergelijke onbevangenheid weet
Rachel Sermanni op dit kostbare kleinnood  een onuitwisbare indruk  te maken. Wat een talent!

The Bothy Session is in beperkte oplage uitgebracht en wordt gesigneerd aangeleverd. Mijn kopie is voorzien van het nummer 611/750. Wees er snel bij, op is op (inmiddels is deze e.p. niet langer verkrijgbaar).


Hans Jansen.

Websitehttp://www.rachelsermanni.net/
Releasedatum, augustus 2011.