Rachel Newton, The Changeling

De Schotse zangeres en harpiste Rachel Newton was in het recente verleden zowel binnen de folk formatie The Shee als het Emily Portman Trio actief. Dit trio, aangevuld met Alasdair Roberts, presenteerde zichzelf dit jaar onder de naam The Furrow Collective. Met het album At Our Next Meeting bracht men een fraaie verzameling ballades stammend uit zowel de Schotse als Engelse folk traditie. Twee jaar geleden debuteerde Newton met haar soloalbum The Shadowside. Het geheel bestond voornamelijk uit traditionele liederen in het Engels en Gaelic gezongen. Daarnaast waren er een aantal zelfgeschreven instrumentale composities te horen. Datzelfde procedé past Newton toe op haar nieuwste album Changeling.

Ondanks dat Newton op haar nieuwe album voor net iets meer instrumentale diversiteit kiest klinkt ook Changeling even ongekunsteld als voorganger The Shadowside. Ditmaal zet zij collega harpiste Corrina Hewat op achtergrondvocalen in. Daarnaast geeft Lauren MacColl (viool en vooral bekend van de Schotse formatie Salt House) acte de présence. Verder klinken de cello en zingende zaag van Su-a-Lee (bekend van haar werk met o.a. Eliza Carthy en Bella Hardy), de percussie van Mattie Foulds evenals de hoorn van Alec Frank-Gemmill.

Newton liet zich inspireren door verhalen waarin feeën, trollen en elfen een hoofdrol spelen. Zij stalen baby’s van nietsvermoedende mensen en legden daarvoor in de plaats één van hun eigen nakomelingen. Rachels verklaring van deze sagen is dat het mogelijk ging om kinderen met een lichamelijke en of verstandelijke beperking. Mogelijk dienden deze verhalen tevens om uitdrukkingte geven aan het ondenkbare en onverklaarbare. Sommige traditionele stukken heeft Newton bewust van een iets lichtere toon voorzien. Zo zijn sommigen de snode ontvoerders net iets te slim af en weten daarmee hun kroost voor zich te behouden.

Met het bekende Gaelic slaapliedje Mo Chubhrachan opent het album. Zij ging bessen plukken, legde de baby even terzijde maar vond het nooit meer terug luidt het verhaal. Harp, viool en een zachte hoorn verlenen het drama de nodige diepte. Op de sprankelende instrumental The Changeling Reel spelen de viool van MacColl en cello van Su—a Lee zich vervolgens in de kijker. Dat niet alleen baby’s voor hun lot hoefden te vrezen laat Queen of Elfan’s Nourice horen. Hier wordt een kersverse moeder ontvoerd zodat zij de spruit van de elfenkoningin kan zogen. Menselijke moedermelk zou superieur zijn. Mogelijk dat een dergelijk verhaal uitdrukking geeft aan het fenomeen dat wij nu als postpartum depressie kennen. Het ingetogen When I’m Gone wordt gedragen door het ritmisch plukkende geluid van vioolsnaren en gaat naadloos over in de feeëriek klinkende instrumental Three Days. Viool en cello bewerkstelligen hier een ijl droombeeld.
 

Opvallend is dat Newton het door Sidney Goodsir Smith gedichte The Fairy Man vrijwel geheel aan de uit Edinburgh afkomstige singer-songwriter Adam Holmes laat waarin verder de zingende zaag een hoofdrol opeist. Stem, harp, viool en hoorn domineren vervolgens de verstild gebrachte traditional A Phiùthrag’s A Phiuthar. Newton markeert het einde van het album met de instrumental The Changeling Reel. Het stuk is al improviserend tot stand gekomen en sluit net als de gehele instrumentatie van Changeling naadloos aan bij de bezongen thematiek van dit gevoelige album.


Hans Jansen

Webpage http://www.rachelnewtonmusic.com/
Releasedatum 1 September 2014 Cadiz Music Ltd