Zonder uitzondering ontroeren de zelfgeschreven stukken op het album The Longest River van Olivia Chaney. Met het kippenvel verwekkende Holiday verwoordt zij mijn ontroering onbedoeld zelf het beste met: “She’s a Goddes, she calms you down.”
Instrumentale
muziek doet duidelijk een beroep op mijn verbeeldingskracht. In het tweede
kwartaal maakten onderstaande artiesten de nodige indruk.
Het
energieke Welcome Joy and Welcome Sorrow
van Spiro was het vaakst door mij beluisterde album. Het gezelschap laat zich met
Burning Bridges,
net als op de rest van het album, als ware waaghalzen kennen. De prachtige door
accordeon gespeelde melodie wordt vergezeld van repeterende patronen die de
luisteraar als in een woeste maalstroom meesleurt.
De mij tot
voor kort geheel onbekende gitarist Daniel Bachman voert mij met zijn laatst
verschenen album River mee op reis door de natuur van zijn geboortestaat Virginia. Het album bleek overigens ook in Andalusië uitstekend tot zijn recht te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten