Rayna Gellert, Old Light.

Rayna Gellert, Old Light.

Hollen of stilstaan, soms lijkt de stroom van releases niet bij te houden, soms lijkt de bron welhaast opgedroogd Soms lijkt niets mijn interesse meer op te wekken waarna ik onlangs dan toch nog binnen hetzelfde uur Rayna Gellerts derde album Old Light aanschafte. Een album dat mij direct in vervoering bracht. Het kan verkeren.

Violiste en zangeres Rayna Gellert, woonachtig in North Carolina, groeide op in een muzikale familie. Haar muzikale achtergrond is ondergedompeld in de plattelandsklanken van stringband, gospel en oude ballads. Van 2003 tot en met 2008 maakte zij deel uit van de veelgeprezen stringband Uncle Earl met wie zij twee albums maakte. Ze vervaardigde tevens twee soloalbums vol met zogenaamde old time muziek waarop haar zo kenmerkende fiddle centraal staat. In het verleden werkte Rayna Gellert samen met o.a. Sara Watkins, Loudon Wainwright, Scott Miller en Abigail Washburn. Beide laatstgenoemden zijn tevens te gast op Old Light evenals vader Dan Gellert.

Op dit derde album neemt Rayna Gellert min of meer afscheid van de old time muziek en stort zij zich op zelfgeschreven muziek vergezeld van een handvol traditionals. Ze houdt hierbij volop het oog op de traditionele muziek uit Noord Amerika. Gellert presenteert haar nieuwe album met de ondertitel Songs From My Childhood & Other Gone Worlds. Zij gaat er hierbij vanuit dat onze huidige maar ook vroegere wereld telkens opnieuw bezongen kan worden. Oude liederen worden nieuwe liederen vice versa, zij echoën ons bestaan.

Gellert neemt op Old Light zelf de voorbeeldige productie ter hand en laat zich bijstaan door rechterhand Nathan Salsburg. Hij neemt samen met haar de arrangementen voor zijn rekening waarnaast hij met zijn gitaarspel het album prominent inkleurt. Gellert neemt uiteraard de fiddle, viola en ook het orgel voor haar rekening naast onderscheidende vocalen met een aangenaam donker randje.

Old Light begint onontkoombaar met Nothing: This is where I must begin zingt Gellert. Zij vraagt zich af wat wij menselijke wezens vertegenwoordigen binnen het onmetelijke universum. Zijn onze herinneringen wel echt van onszelf of slechts een klein elektrisch stroompje? Zetelt het zelf wel echt in ons brein of is dat slechts een verzameling water en weefsel eventueel gevormd door het Opperwezen? De gortdroge percussie van Jamie Dick, banjoaccenten van Dan Gellert en een fluwelen trompet van Kai Wilch springen hierbij in het oor. Via het van onvervuld verlangen verhalende In The Ocean, met zijn kenmerkende en spokende pedal steel van Jon Estes, reist Gellert naar het vervreemde The Platform. De bezongen hoofdpersoon bestudeert zijn foto collectie, zijn vrouw en zijn eigen gezicht op zoek naar iets wat hij herkent. Rayna Gellert heeft zich bij het tot stand komen van Old Light o.a. laten inspireren door het werk van Oliver Sacks.

Op traditional 1845 is een gastrol voor de al eerder genoemde Scott Miller weggelegd waarna Gellert overgaat tot een bijzonder fraaie versie van murder ballad The Cruel Mother. Hoezeer ik de uitvoeringen van bijvoorbeeld June Tabor of Bella Hardy ook waardeer, hier wordt deze murder ballad indringend vastgelegd met zijn krassende fiddle en viola vergezeld van een geheimzinnig klinkend orgel en Moog guitar. Na dit hoogtepunt klinkt het daarop volgende en gemakkelijk weg luisterende The Stars welhaast bevrijdend met zijn rollende piano en gedreven tempo. Gellert daagt de luisteraar vervolgens uit met de vervaarlijk gezongen traditional The Fatal Flower Garden. We waarschuwen elkaar voor van alles en nog wat maar belanden uiteindelijk toch in die streng verboden tuin.

Voordat het album eindigt met afsluiter Lamplighting Time, eenvoudig vormgegeven met vocalen en gitaar, legt Gellert met Fly To Me een tweede hoogtepunt vast. Zelden hoorde ik een lied vol verlangen zo smartelijk gezongen als juist hier. Abigail Washburn draagt in de achtergrondvocalen bij aan de nodige magie waarin de huilende pedal steel meer dan ooit op zijn plaats lijkt.

Met Old Light maakte Rayna Gellert een warm, ontroerend en intiem album. Liefhebbers weten meer dan genoeg.

 

Hans Jansen.

Website, http://raynagellert.com/#6a6/tumblr
Releasedatum, 2 oktober 2012, Story Sound Records.