Het is alweer ruim 7 jaar geleden dat June Tabor, grand dame van de Engelse folk, de samenwerking zocht met jazz saxofonist Iain Ballamy en haar vaste pianist Huw Warren voor een project dat onlangs gepresenteerd werd onder de titel Quercus. De drie werkten al eerder samen op het in 2005 verschenen Tabor album At The Woods Heart. Tijdens de daarop volgende tour nam men Quercus op. Het betreft een verzameling welhaast klassiek te noemen kamer jazz-folk samengesteld uit één live concert in Basingstoke. Van een eventueel aanwezig publiek is hoest nog proest te horen. Het album verschijnt op het prestigieuze ECM label, zoals altijd staat men garant voor een vlekkeloze registratie en ruimtelijke productie.
Gedrieën maakte men een selectie van traditionals waarin men teksten van o.a. Robert Burns, Shakespeare en Housman verwerkt waarbij men het materiaal overtuigend naar het heden weet te transformeren. Stem, saxofoon en piano vloeien hierbij vanzelfsprekend in elkaar over en contrasteren fraai met de statige songs. Dat de saxofoon, bij uitstek het instrument dicht bij de menselijke stem, hier met juist de stem van June Tabor gecombineerd wordt mag als een hemels huwelijk worden beschouwd.
Het album opent overrompelend met het door de dichter Robert Burns geschreven Lassie Lie Near To Me. Dit gevoelige lied haakt zich met zijn lichte en sierlijke melodie meteen vast gevolgd door het van doodsverlangen doordesemde Come Away Death. De tekst van Shakespeare stoelt op een klagende sax om vervolgens verlossing te vinden in piano en buitelende sopraansaxofoon hiermee een fraai spel van licht en donker spelend. Het bekende As I Roved Out wordt grotendeels door piano gedragen. Ballamy mag deze uitzonderlijk mooi gebrachte traditional zachtjes mijmerend ten einde blazen.
De Engelse dichter A.E. Housman legde de donkere schaduw die de eerste wereldoorlog vooruit wierp treffend vast in voorbode The Lads In Their Hundreds. Tabor zingt het plechtig met elegante piano en sax. Huw Warren zorgt daarna voor een fraai rustpunt met het eigenhandig geschreven Teares geïnspireerd op de muziek van de Engelse componist John Dowland.
In het breed uitgesponnen Near But Far Away toont zich dit trio misschien wel van zijn meest poëtisch jazzy kant maar ook tango Who Wants The Evening Rose evenals This Is Always beklijft subiet met zijn verschillende tempi. Daar tussen geklemd bezingt Tabor a-capella de stormachtige verliefdheid in Brigg Fair. De uitvoering van Jackie Oates met prachtige hand bells op haar Saturnine album heb ik hoog zitten evenals de stille kracht die Tabor hier tentoon spreidt.
Het album nadert zijn einde met het door de hedendaagse songwriter David Ballantine geschreven A Tale From History (The Shooting) handelend over de schijnbare alledaagsheid van het leven die binnen een oogwenk in een staat van opperste verwarring verkeren kan. Het kalme All I Ask Of You vormt de hekkensluiter, binnen een ruim tijdsbestek verhalend van een liefdevolle relatie en de wens herinnert te worden: “One short life a candlelight of hopes and fears. Briefly flames then fades and disappears”. All I ask of you is forever to remember me as loving you”
Tabor, Ballamy & Warren presenteren met Quercus een bijzondere mengeling van jazz en folk. De unieke stem van Tabor klinkt zonder enige opsmuk ongeëvenaard in zeggingskracht. Gepaard aan de vloeiende tenor- en sopraansaxofoon van Ballamy en gecombineerd met het lyrische pianospel van Warren stuwt men elkaar op dit album naar grote hoogten. Dit werk getuigt van grote schoonheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten