Josienne Clarke & Ben Walker, Fire & Fortune.

Bij beluistering van het debuutalbum One Light Is Gone van Josienne Clarke uit 2010 stokte de adem in mijn keel. Zitten en luisteren, iets anders zat er niet op. Haar stem klassiek geschoold, krachtig, hoog en zuiver. Her en der riep zij hiermee herinneringen aan Shelagh McDonald, Anne Briggs en Sandy Denny op. De muziek greep terug naar de Britse folk van eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Clarke werd ondersteund door gitarist Ben Walker spelend in de traditie van o.a. Bert Jansch en Martin Simpson. Het album ademde één en al verstilde melancholische schoonheid uit. Hoewel dit debuut terecht alom geprezen werd was er toch ook kritiek: het album kende namelijk geen enkele traditional.

Om aan deze kritiek tegemoet te komen stelden Josienne Clarke & Ben Walker twee jaar later het geheel uit traditionals opgetrokken The Seas Are Deep samen waarbij Walkers naam vanaf nu ook op de hoes mocht prijken. Negen fraai getoonzette liederen stelden alsnog de kritische achterban tevreden. Nu ruim een jaar later brengen beiden opvolger Fire & Fortune uit.

Van meet af aan heb ik het werk van Josienne Clarke en Ben Walker hoog zitten. Tegelijkertijd moet ik bekennen dat het mij gemakkelijk valt dit vooral te bewonderen. Echt in het hart sluiten gelukte mij vaker niet gemakkelijk. Dat zal iets te doen hebben met het welhaast hoofse karakter van het werk. Met het nieuwe album Fire & Fortune slaat men niet zozeer nieuwe wegen in, wel brengen beiden vaker variatie aan.

Het album opent grandioos met het delicate After Me. Evenals opvolger The Month Of January klinken deze ingetogen stukken vertrouwd in de oren waarbij Clarke in laatstgenoemde traditional met altblokfluit de nodige luister bij zet evenals de cello van Jo Silverston (Emily Baker & The Red Clay Halo). Traditional The Seasons tapt echter uit een ander vaatje. Hier kleuren een jazzy saxofoon (Clarke) en zoemende staande bas (John Parker) de bezongen seizoenen geheel anders in waarna brushes en piano (Jim Moray) die losse sfeer vast houden in het zelfgeschreven Another Perfect Love. Wat staan deze nieuwe kleuren hen goed. Dit smaakt naar meer!

 

De traditional My Love Is Like A Red Red Rose is vervolgens gevat in een gracieus strijkersarrangement. De gedragen stem van Clarke klinkt intens waarna melancholie op diezelfde stembanden neerslaat in hoogtepunt Sycamore Tree. De verstilde sfeer slaat vervolgens meteen om met chant en titelnummer Fire & Fortune. Bewonderenswaardig hoe men op dit album met stemmingen en sfeer speelt.

Naar ingetogen folk keren beiden terug door traditional Green Grow The Laurels vast te leggen waarbij het strijkersarrangement wederom weet te imponeren. Dat Clarke met haar stem smeken kan, laat zij in het smeulende Anyone But Me horen. Hier reikt zij dieper naar binnen dan ooit te voren. Het album sluit even later af met traditional When A Knight Won His Spurs. Het inventieve en kristalheldere gitaarspel van Walker en de stem van Clarke resoneren nog lange tijd na in zowel hoofd als hart.

Josienne Clarke & Ben Walker brengen met Fire & Fortune een zeer gevarieerd album. Dit album laat zich als een ware groeibriljant kennen en opent nieuwe mogelijkheden. Voor folk liefhebbers zoals ik: één van de belangrijkste albums van dit rijke jaar.


Hans Jansen.

Website http://josienneclarke.co.uk/
Releasedatum 22 juli 2013 Navigator Records.