Joy Kills Sorrow, Wide Awake.

Soms is het tijd om de bakens te verzetten. Stringband Joy Kills Sorrow grijpt een recente personeelswisseling aan om het over een andere boeg te gooien. Bassist/ zangeres Bridget Kearny besloot onlangs de band te verlaten en is op het zojuist verschenen minialbum Wide Awake vervangen door bassist/zangeres Zoe Guigueno. Het vertrek van Kearny zal voor het gezelschap een ware aderlating zijn geweest. Dit daar zij op de laatste albums Darkness Sure Becomes This City en This Unknown Science het leeuwendeel van de composities aanleverde. Voor diegenen die onbekend zijn met het werk van Joy Kills Sorrow, deze stringband vist in dezelfde wateren als bijvoorbeeld Uncle Earl, Crooked Still en Lake Street Dive. Het verschil wordt wat mij betreft vooral gemaakt door de zeer getalenteerde vocaliste Emma Beaton voor wiens stem ik nu eenmaal een zwak heb.

 

 

Joy Kills Sorrow heeft op Wide Awake een wat groter, krachtiger en voller geluid gezocht en gevonden. Men heeft tevens de zang van Emma Beaton nog meer willen benadrukken. Nadere beluistering van Wide Awake laat horen dat dit goed gelukt is. De stem van Beaton is geprononceerd in het geluidsbeeld gebracht zonder dat zij hierbij als brulboei is gepositioneerd. Tevens wilde het gezelschap een upbeat album maken, iets dat gelukkig niet ten koste van de meer ingetogen momenten gaat. Ook met Wide Awake trakteert Joy Kills Sorrow op een mix van traditionele bluegrass, oldtime muziek, roots en jazz. Dit is sinds voorganger This Unknown Science tevens doorschoten met ritmiek afkomstig uit de indie-rock.

Het zeven nummers tellende album opent met het door mandoline aangedreven Was It You waarin de staande bas van Guigueno de maat aangeeft. Blijkbaar zijn de verhoudingen met de vertrokken Kearney nog opperbest aangezien op Wide Awake twee composities van haar hand te vinden zijn. Een vertraagd opgenomen mandoline en banjo nemen op Get Along het voortouw alvorens de rest van de band invalt waarna men even later met een fraai snaren breiwerkje de song afsluit. Verder covert men het van Postal Service bekende Such Great Heights. Joy Kills Sorrow trekt dit nummer op geheel eigen wijze naar zich toe. Men ontleedt de oorspronkelijke opname en zet elk akoestisch instrument in een verfrissende rol neer. Dankzij deze werkwijze klinkt het geheel natuurlijk en organisch. Op Working For The Devil laat Emma Beaton zich vocaal gezien welhaast het meest gelden evenals op Jake. Deze song doet mij met zijn heldere structuur en vocale gedrevenheid wel wat denken aan Eli van voorganger This Unknown Science.

Hekkensluiter van dit mini album is het door Kearny geschreven Enlistee. Hier domineren in eerste instantie gitaar en stem. Vervolgens valt de rest van de band zachtjes in om de uitwaaierende stem van Emma Beaton ingetogen naar het einde van het album te begeleiden.

Op Wide Awake verzet Joy Kills Sorrow met beleid de bakens. Men behoudt hierbij de creatieve verbeelding die al het avontuurlijke werk van dit gezelschap zo kenmerkt.


Hans Jansen.
Webpage www.joykillssorrow.com
Releasedatum, 4 juni 2013 Signature Sounds