Jennifer Byrne, Suitcase

De mens is een nomade, altijd op zoek naar een beter leven. Migratiestromen trekken sinds mensenheugenis over de wereld. Ook de Ieren namen hieraan volop deel met als triest hoogtepunt de hongersnood tussen 1845 en 1850. Voor hun voedselvoorzienig was men grotendeels afhankelijk van de aardappeloogst. Toen deze oogst mislukte stierven meer dan één miljoen Ieren de hongerdood en vluchtten miljoenen anderen naar Noord-Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland en Groot Brittannië. Ook aan het begin van onze eeuw toen de groei van de Keltische tijger haperde was er een kleine immigratiegolf waar te nemen. Dit gegeven bezingt de Ierse zangeres en songschrijfster Jennifer Byrne op haar debuutalbum.

Jennifer Byrne werd geboren in Dublin. Op jonge leeftijd begon zij met pianolessen waarna een reeks van instrumenten volgde alvorens zij haar stem ontdekte. Byrne studeerde muziek en verwierf een master in etnische muziek. Vervolgens verhuisde zij naar Londen alwaar zij o.a. de traditionele Engelse en Schotse muziek ontdekte. Terug in Ierland legde Byrne zich toe op muziekonderwijs. Langzamerhand begon de behoefte te ontstaan om zelf muziek te schrijven en te verzamelen met als resultaat haar binnenkort te verschijnen debuutalbum Suitcase. Haar mentor Boo Hewerdine zette Jennifer aan tot het schrijven van een aantal songs. Hijzelf leverde ook een tweetal songs aan. Verder zocht Byrne met zorg een drietal covers uit en bewerkte een tekst van Robert Burns.

Suitcase is kristalhelder geproduceerd door Boo Hewerdine die tevens gitaar, bas, harmonium en achtergrondvocalen voor zijn rekening neemt. Belangrijke andere spelers zijn Kris Drever op gitaar en Kevin MCGuire op staande bas. John McCusker bespeelt fluit, viool en citer. Juist hij zorgt op diverse momenten voor het zo kenmerkende Ierse geluid op een album dat voorbeeldig ergens halverwege de Noord-Amerikaanse country en de Ierse traditionele muziek uitgewerkt is. De accordeon van Alan Kelly is tevens onontbeerlijk.

Suitcase opent met titelsong Suitcase of Paper en verwijst naar de kartonnen koffers waarmee jonge Ierse mannen in de jaren vijftig en zestig op weg gingen naar de Engels bouwplaatsen. Op een grijze en mistige ochtend werd de overtocht aanvaard op weg naar een leven vol illusies en beloftes in vaak schamele logementen. Het direct aansprekende en samen met Hewerdine geschreven Safe bezingt vervolgens de immer aanwezige behoefte zich binnen een relatie veilig te weten. De zacht dwingende ritmiek draagt danig bij aan dit vroege hoogtepunt.

Het eerste dat een immigrant van de Verenigde Staten in vervlogen tijden zag was Ellis Island. Byrne bezingt de binnenkomst en controle van de kersverse immigrant in het door Hewerdine geschreven Ellis Island Blues. Brooks Williams levert hier als gastspeler een bijzonder fraaie gitaarpartij aan. Dat ook Patty Griffin over Ierse wortels beschikt werd mij wonderwel via een omweg gewaar tijdens het luisteren naar Suitcase. Het meest pregnant is dit in de bewerking van Robert Burns’ Thou Ling’ring Star te horen. Hier weet Byrne net als Griffin vocaal indringend en diep te raken iets dat ze voort zet met traditional At The Foot of Yon Mountain voorzien van blaartrekkend snarenspul. De al even ingetogen gebrachte traditional Moorlough Shore laat het kippenvel vervolgens op de armen staan.

Jennifer doet met de volgende traditional I Must Away Now vervolgens haar geboorteland Ierland muzikaal eer aan waarbij de prominent aanwezige fluit vrijwel moeiteloos het laatste restje mist over de heide blaast. Met afsluiter en zelfgeschreven pianoballade Strawberry Hills grijpt Byrne rechtstreeks naar de keel.

Suitcase is geen veelbelovend debuut van een beginnend artiest. Dit is een diep doorleefd en gerijpt album. Tijdloze pracht op muziek gezet.

 

 

Hans Jansen.

Webpage http://jenniferbyrne.co.uk/
Releasedatum 22 juli 2013