Mark Erelli, Milltowns

De uit New England afkomstige singer-songwriter Mark Erelli hield zich op het 2010 verschenen Little Vigils bezig met thema’s als de liefde en zijn beslommeringen als kersverse huisvader. Op het onlangs verschenen album Milltowns brengt hij een ode aan zijn collega en mentor Bill Morrissey. Voordat Erelli met het werk van Morrissey in aanraking kwam verkeerde hij in de veronderstelling dat ware troubadours exclusief uit Texas afkomstig waren. Het werk van Bill Morrissey, met zijn schetsen van het kleinsteedse leven in New England, deed hem anders beseffen. Voor Milltowns interpreteert Erelli twaalf Morrissey songs aangevuld met de door hemzelf geschreven titelsong. Erelli nam de basis van het album op bij hem thuis, later aangevuld met de nodige studio opnames. Hij neemt daarbij zelf het leeuwendeel van de instrumentatie voor zijn rekening aangevuld door Sam Kassirer (piano en orgel), Charlie Rose (pedal steel en banjo) en Zack Hickman (staande bas).

Veelvuldige beluistering van het album leidt tot de conclusie dat Milltowns een fraaie collectie weemoedige Morrissey songs behelst. De bedaarde stukken worden hierbij afgewisseld met een aantal luchtigere songs. De dictie van Steve Forbert lijkt daarbij door te klinken binnen bijvoorbeeld Letter From Home en Falls In Love At First Sight. Het lichtvoetig aandoende Long Gone doet her en der wel wat aan de onbezorgde toon van Paul Simon denken. Milltowns opent intiem met een aangename versie van de Morrissey klassieker Birches. Hoewel ik doorgaans geen liefhebber ben van het instrument  onderstreept de goed gedoseerde pedal steel hier, net als op de rest van het album, treffend de alomtegenwoordige melancholie. Het heerlijke orgel bepaalt het meeslepend gebrachte 23rd Street waarbij Anais Mitchell met haar achtergrondvocalen de temperatuur nog een paar graden hoger weet op te stoken. Dit vroege hoogtepunt wordt verderop met Handsome Molly probleemloos naar de kroon gestoken. Ditmaal zingt Kris Delmhorst de gloedvolle tweede stem vergezeld van fraai snarenwerk door Erelli. Soms worden de vocalen in alle bescheidenheid toegevoegd. Zo levert Peter Mulvey bijkans op fluistersterkte zijn bijdrage aan Time To Come Home. Snaren en piano voeren even later het intieme These Cold Fingers aan waarbij Erelli zich ditmaal door Jeffrey Foucault laat assisteren. Spaarzaam aangezet met drums, piano en voorzien van een fraaie gitaar solo klinkt vervolgens She’s That Kind Of Mystery waarbij de achtergrondvocalen van Roze Polenzani zachtjes de oren strelen.

Bill Morrissey stierf in 2011 na jaren van overmatig drinken in slechte gezondheid. Erelli haalt soms pijnlijke herinneringen aan hem op met het zelfgeschreven Milltowns waarmee het album besluit. Prachtige melodieën en harmonieën domineren Milltowns. Mark Erelli betoont met dit album op liefdevolle wijze eer aan zijn voormalige mentor. Sterker, het kan als ijkpunt van zijn gehele werk worden beschouwd.

Hans Jansen.

Webpage http://markerelli.com/
Releasedatum 9 september 2014 Self Released