Karen Casey, Two More Hours

Ergens is een breekpunt. Daar ligt een mistige grens tussen folk en folkloristische muziek. In woorden laat zich moeilijk aangeven waar het omslagpunt ligt. Zweverige Keltische dromerij hoort er in principe niet bij. Wanneer er tot samenzang wordt aangezet of teveel vrolijkheid wordt beleden haak ik af. Ik houd van treurnis, oprechtheid en romantiek. Muziek moet van binnenuit komen en gemeend zijn. Anderzijds waardeer ik artiesten die de nodige zelfspot niet uit de weg gaan. Ik heb liever geen façade van goede bedoelingen, aannames of leugens, de muziek moet eenvoudigweg puur zijn. Binnen die speelruimte heeft iedereen zo zijn eigen waarheden. Eigenlijk zeg ik dat ik muziek zoek waarmee ik mezelf kan identificeren, waarmee ik me vertrouwd voel. Muziek als een emotionele uiting, zo direct mogelijk vastgelegd, of zoals bij Two More Hours ingetogen geconditioneerd. In september 2012 deed ik mee aan het kickstarterproject dat Karan Casey gestart was om de benodigde gelden bij elkaar te harken voor dit album. Haar soloalbums waren mij onbekend, en ook legde ik aanvankelijk niet de link tussen haar en de Ierse band Solas. Het was eerder dat ik wanhoop proefde in haar oproep. Mijn intuïtie gaf aan dat dit een veelbelovend project werd, eentje waarbij ik mijzelf niet afzijdig moest houden. Zonder geld, geen album was de boodschap



Het uiteindelijke wordingsproces ondervond enige stagnatie. Aan het eindresultaat valt niet af te horen dat er de nodige beren op de weg waren. Karan heeft het album opgedragen aan haar in november 2010 overleden moeder. Ann Casey was, zoals iedere moeder behoort te zijn, een onmisbare schakel binnen de familie. Dat Karan Casey zelf muziek en teksten schreef voegt uiteraard toe aan de betekenis van dit album. Het schrijven zal haar ongetwijfeld gesteund hebben als onderdeel van het rouwproces. De meeste liedjes kwamen tot stand met haar moeder in gedachten. Uiteraard zijn liedjes als Young and Beautiful achteraf voor meerdere uitleg vatbaar. Schitterende liedjes die stuk voor stuk persoonlijke gevoelens of kostbare herinneringen prijsgeven, zoals het liefdevolle eerbetoon, een slaapliedje bijna, in Lovely Annie. Er is een geweldig duet met Mick Flannery, Still I Stay. Ik denk dat iedereen die een dierbare verloren heeft deze gevoelens herkend.



De band Solas was geworteld in de Ierse traditie en het Keltische. Daarvan vind je op Two More Hours weinig terug. Het is weliswaar hoorbaar dat de basis van Karan Casey’s muziek zich terug laat herleiden naar pure folk, echter het traditionele element is losgelaten. Men koos op dit album voor een eigentijdse benadering. De titelsong Two More Hours laat zich zelfs bijna binnen de jazz rangschikken. De stijl die de voorkeur genoot van Karan’s moeder. Ook Young and Beautiful krijgt om die reden een jazzy tintje mee. Een plaat die vanuit intens verdriet tot stand kwam. Anderzijds, worden echt mooie dingen niet gemaakt wanneer je diepe emoties toelaat? Prachtig eerbetoon.


Rein van den Berg

Webpage http://www.karancasey.com/
Releasedatum 10 februari Crow Valley Music