Patsy Reid, The Brightest Path

Folk liefhebbers kennen de Schotse violiste Patsy Reid mogelijk nog uit de tijd dat ze deel uitmaakte van de band Breabach. Anderen zullen zich mogelijk haar deelname aan het Cecil Sharp Project uit 2011 herinneren waarin zij naast o.a. Jackie Oates, Caroline Herring en Kathryn Roberts schitterde. Laatstgenoemde en Sean Lakeman stond zij tijdens concerten bij. Verder werkte zij bijvoorbeeld met Bella Hardy en Kathryn Tickell samen. Onlangs verscheen het tweede solo album van haar hand getiteld The Brightest Path.

In een interview gaf Reid aan zichzelf eerst en vooral als instrumentalist te beschouwen. Op haar nieuwste album is zij, zeer tot mijn genoegen, op een drietal stukken als vocalist te beluisteren. Zij blijkt over een heldere en soepele stem te beschikken. Bij het samenstellen van het album deed  Chris Wood suggesties voor op te nemen stukken. Voor haar band wist zij o.a. snarenwonder Ewan MacPerson (Salt House) evenals percussionist Signy Jakobsdottir (Michael McGoldrick) te strikken. Reid deed voor de productie een beroep op Mattie Foulds. Hij is bekend van zijn producties voor artiesten als Karine Polwart, Rachel Newton evenals de al eerder genoemde Bella Hardy en Salt House.

Het album opent met twee instrumentale stukken waarbij Reid met het jazzy Hooray Henry doortastend van start gaat. De staande bas van Ben Nichols levert het fundament waarop de viool van Reid en de sopraansaxofoon van Fraser Field kunnen bouwen. Het aanvankelijk zachtjes meanderende en later in een stroomversnelling terecht komende Donside brengt de loop van de gepenseelde rivier vervolgens treffend in beeld. De luisteraar vertoeft met The River Princess ook aansluitend in het rivierlandschap. Dit door Ewan MacPherson geschreven stuk, door Reid vocaal voortreffelijk vertolkt, verleent tevens de titel aan het album.

Met het instrumentale A Precious Place brengt Reid precies hetgeen in de titel besloten ligt. Een kalme gitaar, ijle viool en gedempte percussie verbeelden pakkend en cinematografisch de Schotse hooglanden. Reid heeft de vocale stukken zichtbaar met zorg uitgekozen. Naast The River Princess heeft ze tevens Half Acre (Hem) en Kite (Patty Griffin) geselecteerd. Met haar sierlijke versie van Half Acre steekt ze de New Yorkse chamber folkband Hem regelrecht naar de kroon. Dat Reid in vocaal opzicht het nodige in haar mars heeft laat ze tevens met Kite horen. Waar Griffin door intensiteit uitblinkt, kiest Reid voor een dromerige versie van het origineel.

Met The Brightest Path toont Patsy Reid haar unieke talenten. Het album mag met zijn heldere en natuurlijke geluid worden beschouwd als de ideale staalkaart van haar vakmanschap. Mag ik voor een volgend album alvast een veelvoud aan vocale stukken op mijn verlanglijst noteren?

Hans Jansen

Webpage http://www.patsyreid.com/
Releasedatum 24 februari 2014 Classy Trad Records