Matt Harlan, Raven Hotel

Verrassend, zo snel na Bow and be Simple had ik nog geen nieuwe cd van Matt Harlan verwacht. Vaak bespeur ik wanneer iets aanstaande is, nu niet. Het plotselinge verschijnen van Raven Hotel is overigens – wat mij betreft - uitermate gewenst, want ik ben een grote liefhebber van dit soort authentieke countrymuziek. Matt’s eigen homepage is bij het maken van deze tekst nog niet op orde. Deze uiterst vlotte actie fungeert perfect als vooraankondiging op zijn aanstaande optredens.

Niemand minder dan muzikaal ijzervreter Rich Brotherton is wederom van de partij als Matt Harlan’s steun en toeverlaat. Hij deed Harlan’s debuut, en je kunt er dus van uitgaan dat de geest van Austin Texas in al zijn enthousiasme over deze nieuwe productie waart. Op Brotherton’s homepage vind je een uitgebreide trackrecord van zijn werkzaamheden van de afgelopen 20 jaar. Die liegen er niet om. Je mag ze als een extra aanbeveling beschouwen.

 

Het talent van Matt Harlan komt primair tot uiting in de composities die hij schrijft, waarbij ik allerminst afbreuk wil doen aan zijn zangkwaliteiten. Het zijn beschouwende werkstukjes die vaardig zijn uitgewerkt. Dat hij zich niet alleen beperkt tot akoestische aangeklede lyriek bewijst het op dit album aanwezige Rock & Roll. Een nummer dat qua opzet afwijkt van wat we gebruikelijk van Matt kennen, en extra dynamiek laat horen. De titelsong echter is dusdanig herkenbaar op Matt’s leest geschoeid dat de haren op je armen vanzelf emotievol rijzen. Old Allen Road doet er daarna nog een flinke schep bovenop, voor mij voldoende bewijs dat Matt Harlan het andermaal flikt, en een prachtig album heeft gemaakt. Zijn kersverse echtgenote – Rachel Jones – heeft een zangpartij toebedeeld gekregen op Riding with the Wind. Ze kwijt zich prima van haar taak. Haar zang is zowel een aangename afwisseling als aanvulling.

 

Onder alternatieve stijlvorm kun je ook het jazzy Burgundy & Blue schikken. Een “late night listening” waarin glansrollen zijn weggelegd voor Glenn Fukunaga op staande bas, en John Mills die stijlvol doch gepast buiten zichzelf treedt met zijn Tenor Saxofoon. Slow Moving Train brengt het jonge stel samen in een duet. Genoeg geleuterd! Beluisteren deze plaat zodra de mogelijkheid zich aandient, en bezoek vervolgens één van die gelegenheden waar hij optreedt. Het album Raven Hotel biedt weliswaar voldoende chemie van zichzelf,  een levende verschijning kent echter zo zijn eigen bekoring.

Rein van den Berg

Webpage: http://www.mattharlan.com/
Releasedatum: 28 maart 2014 Berkalin Records