Spiro, Welcome Joy and Welcome Sorrow

Onder de titel Welcome Joy and Welcome Sorrow, geïnspireerd op een gedicht van John Keats, presenteerde het uit Bristol afkomstige kwartet Spiro onlangs het nieuwe album. Men heeft zich door de jaren heen in experimentele, door folk beïnvloede akoestische muziek gespecialiseerd. Het kwartet bestaat uit Jane Harbour (viool), Alex Vann (mandoline), Jason Sparks (piano, accordeon) en John Hunt (gitaar, cello). Het gezelschap heeft een diverse achtergrond. De leden waren in het verleden zowel binnen de post punk, folk als klassieke muziek actief. Binnen hun werk spelen repeterende patronen een grote rol. De link naar de minimal music van bijvoorbeeld Steve Reich en Phillip Glass is dan ook snel gelegd. Een verwijzing naar min of meer vergelijkbare bands als Pinguin Cafe Orchestra of Arlet ligt tevens voor de hand. De zich herhalende muzikale patronen bewegen op Welcome Joy and Welcome Sorrow langs elkaar als wolken aan de hemel.

Het album kent met I Am The Blaze On Every Hill een vliegende start, waarbij de viool van Harbour het initiatief neemt. Van het vervolgens welhaast jubelend klinkende Blythe High Light kan ik maar geen genoeg krijgen. De instrumentale muziek doet duidelijk een beroep op de verbeeldingskracht. Het euforische beeld van een plotse zonsdoorbraak met op de achtergrond een inktzwarte hemel laat mij niet meer los. Met beeldende titels als Flying In The Hours Of Darkness en Folded In The Arms Of The World doet men ook zelf een stevige duit in het zakje. Met het energieke Burning Bridges laat het gezelschap zich, net als op de rest van het album, als ware waaghalzen kennen. De prachtige door accordeon gespeelde melodie wordt vergezeld van repeterende patronen die de luisteraar als in een woeste maalstroom meesleurt. Het beweeglijke One Train May Hide Another mag zich tevens tot mijn favoriete stukken rekenen.

Naast dynamiek is er op Welcome Joy and Welcome Sorrow ruimte voor fraai ingetogen stukken als Thought Fox en The Still Point Of The Turning World. De langzame maar zekere bewegingen van de planeten, zoals deze in een planetarium zijn te zien, inspireerde tot het even sierlijke als serene Orrery.

Spiro brengt met Welcome Joy and Welcome Sorrow een album vol met de uiterst levendige muziek. Men maakt hierbij meesterlijk gebruik van dynamiek, licht en donker. De nauwgezet opgebouwde stukken zijn zonder uitzondering schitterend gespeeld.


Hans Jansen

Website http://www.spiromusic.com/newsite/?audio=1746-2
Release datum 13 april Real World Records