"All music is folk music. I ain't never heard no horse sing a song" Louis Armstrong

zaterdag 31 augustus 2013

Niamh Dunne, Portraits.

Sinds ruim zeven jaar maakt zangeres en violiste Niamh Dunne deel uit van de Ierse band Beoga. Met deze band maakte Dunne drie albums. Hun werk is mij tot op heden geheel onbekend. Wellicht dat hierin verandering komt nu hun frontvrouw zich met haar debuutalbum Portraits aan mij opdringt. Niamh Dunne is afkomstig uit Limerick. Haar jeugd was doordrenkt met muziek, zij begon al op jonge leeftijd viool te spelen. In het verleden nam ze samen met haar vader Mickey Dunne, een bekende Noord Ierse piper, en haar zus al eens een album met traditionele stukken op. Dunne heeft zich inmiddels tot een gerespecteerd violiste ontwikkeld. Zij geeft tevens les als lerares aan The Limerick School of Music. Daarnaast is Dunne een zeer getalenteerde zangeres. Ze beschikt over een warme stem waarin tevens enige charmante heesheid te horen is.


Portraits is duidelijk in goede harmonie met de overige leden van Beoga tot stand gekomen. Zo is percussionist en bodhran bespeler Eamon Murray van de partij en neemt multi-instrumentalist Seán Og Graham, samen met Dunne, de glasheldere productie ter hand. Hij is tevens verantwoordelijk voor het meesterlijke gitaarspel en neemt daarnaast ook accordeon, toetsen en banjo voor zijn rekening. Het album is een fraaie mix van traditionele liederen en van door anderen geschreven materiaal nadrukkelijk gesitueerd rondom haar geboortestad Limerick.

Luisteren naar deze fijn gepenseelde collectie portretten is een ongekend genoegen. Divers snarenspul, waaronder een zachte banjo en ijle viool, voeren de luisteraar in de 19e eeuwse traditional Beauty Of Limerick mee naar het heerlijke verlangen naar huis. Een zachte accordeon speelt vervolgens de hoofdrol binnen traditional Bonny Woodhall. Het door Seán McCarthy geschreven Shanagolden verhaalt van verdrietige wederwaardigheden in vervlogen tijden hier sfeervol opgeluisterd door vader Mickey Dunne op doedelzak. Traditional Cáilín Rua vertelt het verhaal van een jonge vrouw rouwend om haar in de oorlog verloren geliefde. Het verhaal kent ditmaal echter een goed einde. Het door Joe Dolan geschreven Foxy Devil verhaald over alcoholisme. Ierland is door de jaren heen geteisterd door economische tegenslag. Mede tegen deze achtergrond heeft men helaas ruimschoots ervaring met dit thema opgedaan. Bijzondere vermelding verdient de uitvoering van het door Richard Thompson geschreven Strange Affair. Eén van de allermooiste liedjes uit zijn omvangrijke catalogus wordt hier zonder al teveel omhaal relatief lichtvoetig gebracht. Ook hier brengen fijnzinnig afgewogen snaren, waaronder een stemmige cello, dit verhaal over hoop in donkere tijden voor het voetlicht.

Uiteraard wordt er als tegenwicht op Portraits ook tempo gemaakt. Het door banjo aangedreven openingsstuk Ballyneety’s Wall vertelt over de victorie tijdens het beleg van Limerick. Het in het Iers gezongen Eist do Bhéal laat naast tempo ook low whistle horen.


Het album wordt langzamerhand afgerond met het schitterende Jimmy mo Mhíle Stór. Gitaar en stem.Meer is er niet nodig om de wanhoop van de bezongen jonge vrouw (hij vertrekt naar zee) te illustreren. Afsluiter is Joe South’s Games People Play. Dunne brengt deze song, een kreet tegen onverdraagzaamheid, al jarenlang live het liefst samen met violist Cathal Hayden.
 

Niamh Dunne vertelt haar verhalen op Portraits vanuit de Ierse traditie. Een album vol met prachtige songs laat een zeldzaam fragiele maar tegelijkertijd krachtige schoonheid horen.


Hans Jansen.

Releasedatum, 19 augustus 2013 Self Rel.
Webpage www.niamhdunne.com

 

7 opmerkingen:

  1. Kort commentaar van mevrouw Dunne:
    "Thanks a million, i hope its all nice things!
    Cheers"

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Hans,

    De video bekeken, klinkt veelbelovend. Jammer, dat ze niet op Spotify staat, had graag meer van haar beluisterd. Jimmy mo mhile stor, ken ik natuurlijk al. Het is een van de meest gecoverde Ierse traditionals. Heb daar enkele sublieme uitvoeringen van andere artiesten van. Mijn voorkeur gaat eerlijk gezegd uit naar Ierse en Schotse folk, boven de Engelse folk. Nu ik dit schrijf zit ik trouwens naar At the heart of it all te luisteren van Capercaillie, schitterend album. Alleen jammer dat, op een lied na, alles in het Gaelic is. Mijn Gaelic gaat niet verder dan céad mile fáilte. Bij het bekijken van die video kreeg ik direct zin om weer eens naar Ierland te gaan!

    Groet,
    Theo

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Cailin rua en Bonny Woodhall ken ik natuurlijk ook al. Bonny Woodhall onder andere vertolkt door een andere Niamh, Niamh Parsons. Maar ook in een uitvoering van Paul Brady en Andy Irvine.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Andy Irvine is een held van Niamh Dunne. Ze is geinspireerd door zijn versie van Bonny Wooodhall. Voor Niamh Parsons heb ook ik een zwak.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zojuist voor het eerst beluisterd. Haar stem en liedjes pakken me direct! Hoe zit dat eigenlijk met de releasedatum?! Op haar site staat 1-5-2013 en jij houdt 19-8 aan. Is 1 mei alleen voor Ierland geweest?

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het album was per 1 mei j.l. blijkbaar via haar site verkrijgbaar. Dat was mij bekend. Ik hou bij voorkeur de datum aan die bijvoorbeeld Amazon hanteert. Dan is het in ieder geval voor een breder publiek (ook goedkoper:-) beschikbaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nu meerdere keren beluisterd en het is een heerlijke cd, Hans. Mooie cover van Strange affair! Het wordt dit jaar weer een hels karwei om een eindejaarsoverzichtje te maken met al die mooie releases. Bonny Woodhall heeft trouwens een Schotse oorsprong.

    Groet,
    Theo

    BeantwoordenVerwijderen