Natalie Merchant

Het is alweer ruim 13 jaar geleden dat Natalie Merchant met het album Motherland, een volledig door haar zelf geschreven werkstuk, voor de dag kwam. Het scheen alsof Merchant over voorspellende gaven beschikte. Het openingsnummer This House Is On Fire leek tekstueel en met zijn Arabische melodie direct naar de komende gebeurtenissen van de elfde september te verwijzen. In de tussentijd legde Merchant met The House Carpenters Daughter een album vol met interpretaties van traditionele folksongs vast. Op het dubbelalbum Leave Your Sleep vertolkte zij een indrukwekkende reeks gedichten en kinderrijmpjes. Beide werkstukken zijn binnen haar catalogus van buitengewoon belang. Tegelijkertijd bemerk ik dat ze minder beluister dan haar zelf geschreven werk.

Terwijl Merchant aan bovengenoemde albums werkte schreef ze tevens nieuwe liedjes. Elf van deze stukken heeft ze nu op een titelloos album verzameld. Het geheel laat zowel muzikaal als tekstueel een behoorlijke verscheidenheid horen. Naast de fraaie fluwelen stem van Merchant zorgen ook de mooi uitgewerkte strijkers- en blazersarrangementen voor de nodige verbinding. Het album kent bijdragen van tientallen verschillende muzikanten. De ruggengraat wordt hierbij gevormd door oude getrouwen Eric Della Penna en Gabriel Gordon (gitaar) evenals Uri Sharlin (piano) en Jesse Murphy (bas). De productie nam Merchant ditmaal zelf ter hand zodat haar songs handelend over het slagen of falen in de liefde, spijt, ontkenning, overgave en bij gelegenheid een triomf optimaal tot hun recht kunnen komen.

Merchant trekt met openingstrack Ladybird alle registers open om het vervolgens met Maggie Said en Texas mooi klein te houden waarbij de akoestische gitaar in beide stukken leidend is. Dit drietal vormt de opmaat naar de overdonderde gospel/soul van Go Down Moses. Net als gastzangeres Corliss Stafford zingt Merchant hier tegen de klippen op. Jaren geleden vroeg een geheel met Merchants werk onbekende passagier in de auto bewonderend: is dit een zwarte vrouw? Roffelende drums, jankende lapsteel en gedempte blazers zetten vervolgens passend de hoofdzondes van Seven Deadly Sins in het schemerlicht.

Mijn eerste kennismaking met het album werd gevormd door de single Giving Up Everything.
Wanneer dit maatgevend voor het gehele album zou zijn dan staat de luisteraar het nodige te wachten was mijn verzuchting enkele weken geleden. Na het album vrijwel continu te hebben beluisterd blijkt dat vermoeden juist te zijn. Ook dit gepassioneerd gebrachte stuk verhalend over het belang van loslaten is net als de rest van het album bijzonder fraai uitgewerkt.

Het relaas over Louise Brooks wordt in Lulu verteld. Zij was een van de beroemdste actrices van de stomme film en stond bekend om zowel haar optredens binnen invloedrijke films als om haar rebellie tegen het Hollywood systeem. Het geheel laat zich aanvankelijke als piano ballade beluisteren, kent een rijk gearrangeerd middenstuk evenals een smaakvol ingetogen einde. Dit is Natalie Merchant ten voeten uit.  Het laatste stuk The End kent als grande finale een passend strijkers en blazersarrangement.

Op haar nieuwe titelloze album lijkt Natalie Merchant het leven zoals het zich aandient onder ogen te willen zien. Zowel tekstueel als muzikaal geeft het geheel blijk van een verder toegenomen rijpheid. Het complete werk van Merchant mag wat mij betreft als excellent worden beschouwd. Met haar nieuwe album voegt zij hier een uitmuntend hoofdstuk aan toe.

Hans Jansen

Webpage http://www.nataliemerchant.com/splash/
Releasedatum 2 mei 2014 Nonesuch Records